இங்கே வந்து வேண்டிகிட்டா, செய்ய நினைக்கிற காரியம், எந்தத் தடங்களும் இல்லாம நினைச்ச காலத்துக்குள்ள நல்ல படியா முடியுமாம். நினைக்கிற காரியம் பூர்வ ஜென்ம பாவங்களாலே நிரைவேறாதுன்னாலும் அதுக்கும் அறிகுறிகளை கடவுள் காமிச்சிடுமாம்.
அப்படியா?
அதுவுமில்லாம, கோயிலுக்கு வெளியே சிவப்பும், வெள்ளையுமா மலர்கள் பூத்து குலுங்குற மரம் ஒன்னு பாத்தோமே. அதுக்கு அடியில வேண்டுதல் செஞ்சவங்க போய் கை ஏந்தி நின்னு வேண்டிகிட்டா, அப்பவே நாம நினச்சு வேண்டிகிட்டது நிறைவேறுமா… நிறைவேறாதான்னு பூ மூலமா கடவுள் காட்டிக் கொடுத்துடுமாம்.’
எப்படி காட்டிக் கொடுக்கும்?
வேண்டிகிட்டு ஏந்திய கையிலே வெள்ளைப் பூ விழுந்தா, காரியத்தை முழு மனசா, எந்த வித சஞ்சலமும் இல்லாமே தொடங்கலாமாம். சிவப்பு பூ விழுந்தா எவ்வளவு வாய்ப்பு நமக்கு சாதகமா இருந்தாலும், யார் சொன்னாலும் தொடங்கவே கூடாதாம்.
ரெண்டு கலர் பூவும் ஒன்னா விழுந்துட்டா?
அப்படி இது வரைக்கும் விழுந்ததே இல்லையாம்.
எங்களைக் கடந்து சென்றவர்களின் பேச்சைக் கேட்ட நான் ஒரு முடிவுக்கு வந்து,…..மூல விக்கிரகங்களின் முன் நின்று,…..கை கூப்பி, பக்தியுடன் முக் கடவுள்களை மனதுக்குள் நினைத்து,…
‘தாயே,….தவறோ சரியோ, கண் கண்ட கடவுளாம் கணவனின் ஆசைப் படி நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக எனக்கு விருப்பம் இல்லாவிட்டாலும், இன்னும் தீராத மன சஞ்சலத்துடன் இன்னொரு புதிய உறவுக்காக, இது வரை வந்துவிட்டேன். நான் செய்யப் போவது தவறாக இருந்தால் நீயே அதைத் தடுத்து, என் கணவனுக்கு நல்ல புத்தியை கொடுத்து, என்னை இந்த இக்கட்டிலிருந்து மீள வழி காட்டி விடு.
சரி என்றால் அதற்கும் உன் முடிவை இப்போதே சொல்லிவிடு.’ என்று வேண்டி, கண் திறக்க குருக்கள் அர்ச்சனைத் தட்டை என் முன் நீட்டியபடி நின்றிருந்தார். நீட்டிய தட்டிலிருந்து, குங்குமத்தை எடுத்து, நெற்றி நடுவேயும், வகிடின் ஆரம்பத்திலும் வைத்து, ……தாலியை எடுத்து அதற்கு வைக்கப் போகும் சமயம்,…. கோயிலின் உள்ளே ஆராதனை மணி ஒலித்தது.
மற்ற மூவரும் என்ன வேண்டிக் கொண்டார்கள் என்பது எனக்கு தெரியாது.
பிரகாரத்தை ஒரு சுற்று சுற்றி நடந்து வர, என்னருகே வந்த அர்ச்சனா, “என்னடி மீனா, இங்கே வந்தும் கோயில் கோயிலா சுத்தறே, கடவுள் கிட்டே என்னடி வேண்டிகிட்டே?”
“வேண்டுதலை வெளியே சொன்னா பலிக்காதாம்” என்று அவளுக்கு பதில் சொல்லி, வேண்டுதல் மரத்தின் அடியில் கையேந்தி நிற்க,…. என்னை புரியாத புதிராய் பார்த்தாள் அர்ச்சனா.
‘கொடுக்கவா, தடுக்கவா…. வேண்டுமா, வேண்டாமா’….வேண்டினேன்.
சில நொடித் துளியில் ஏந்திய கையில் விழுந்தது,…
சில நொடித் துளியில், ஏந்திய கையில் விழுந்தது,… வெள்ளை நிற மலர்.
கையில் விழுந்த வெள்ளை நிற மலரைப் பார்த்ததும், தீர்கமான முடிவுக்கு வந்த நான், அங்கே ஒரு தட்டில் வைக்கப்பட்டிருந்த திருநீரையும், குங்குமத்தையும் கொஞ்சமாக கையில் எடுத்துக் கொண்டு அர்ச்சனாவின் புருஷனை நோக்கி வர,… அர்ச்சனாவோடு சேர்ந்து மூன்று பேரும் என்னை குழப்பத்துடன் பார்த்தீங்க.
அர்ச்சனா புருஷன் அருகில் வந்த நான்,” அண்ணா கொஞ்சம் குனிங்க” என்று சொல்லி, அவர் நெற்றியில் திரு நீரை வைத்து, அவர் கண்களுக்கு மேலே மறைப்பாக கையை வைத்து, மீதமுள்ள திரு நீரு பறக்க ஊதி விட,…. அர்ச்சனாவின் கணவன் முகத்தில் மத்தாப்பை கொழுத்தி போட்டது போல அவ்வளவு சந்தோஷம். அவர் கண்கள், என் கண்களோடு காதல் பேச கெஞ்சியது.
அர்ச்சனா ‘ஆ’ என்று வாய் பிளந்து ஆச்சரியத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, என்னை, என் செயலைப் புரிந்து கொண்ட என் கணவர் அமைதியான, அர்த்தமான புன்னகையுடன் பார்த்துக் கொண்டிருக்க, “இந்தத் திரு நீரை என் நெற்றிக் குங்குமத்துக்கு மேலே வச்சு விடுங்கண்ணா” என்று சொன்னதும், என் கண்களை ஆழமாக காதலுடன் பார்த்தவர், திரு நீரையும், பூவையும் கையில் வைத்து ஏந்தி இருந்த என் வலது கையை என் கனவரைப் பார்த்துக் கொண்டே, மெதுவாகப் பூ போல பிடிக்க,….ஆலயப் பகுதி என்றும் பாராமல், என் அனுமதியுடன் அடுத்த ஆடவரின் தொடுதலை உணர்ந்த எனக்கு ‘ஜிவ்’ என்று இருந்தது.
“யேய் மீனா, என்னடி ஆச்சு உனக்கு. என் புருஷனை அண்ணான்னு சொல்ற, பப்ளிக்குன்னு கூட பாக்காம அக்கறையா அவருக்கு திருநீரு வச்சு விடற,…. என்ன!!,…OK, வா?!!” என்று ஆச்சரியத்தில் கண்கள் அகல விரிய, அர்த்த புஷ்டியுடன் பார்த்து, என்னைக் கட்டிப் பிடித்து அர்ச்சனா கேட்க,….. எனக்குள் அடங்கி இருந்த வெக்கம் புசு புசு என்று பொங்கி வர,…”ம்: என்று சொல்லி, முகம் சிவக்க தலை குனிந்தேன்..
அர்ச்சனா அவள் கணவரின் கை குலுக்கி,”என்னங்க, கோயிலுக்கு வந்தது வீண் போகலீங்க. அந்த காளியாத்தா, மாரியாத்தா இவளுக்கு நல்ல புத்திய கொடுத்திருக்கா.” என்று சொல்லி என்னிடம் திரும்பி, ”இதுக்கு நீ ஒத்துக்க மாட்டேன்னுதான் நான் நெனைச்சிருந்தேன். ஆமாம்…. இதுக்கு இப்படி நீ முழு சம்மதம் கொடுக்கிற அளவுக்கு எப்படி மாறுன.?….உன்னை எது மாத்துச்சு?”
“விடு அர்ச்சனா, திடீர்ன்னு கேட்டா எப்படி? இப்பவே இருட்டிடுச்சு. குளிர் வேற அதிகமாய்டுச்சு. பகல்தானேன்னு நினைச்சு ஸ்வெட்டர் கூட எடுத்து வரலை. ரெஸ்டாரண்ட்ல, டின்னருக்கும் என்ன மெனுன்னும் சொல்லலை. அதனாலே ஹோட்டலுக்கு போய் சாப்டுட்டு சாவகாசமா பேசலாமே? “ என்று சொல்லி என் முகத்தைப் பார்த்தவர், “ பாரு. இப்பவே மீனாவுக்கு முகம் குங்குமமா சிவந்து போச்சு.” என்று சொல்லி கின்டலடித்தார்.
“என்னங்க,… இப்படி வாங்களேன்” உங்களை தனியாக அழைத்தேன்.
”என்ன மீனா என்ன விஷயம்?”
“இதை எப்படி உங்ககிடேயே சொல்றதுன்னும் தெரியலை. அவர் கிட்டே எப்படி சொல்றதுன்னும் தெரியலை.ஆனா கடவுளோட சங்கல்பம். சொல்லித்தான் ஆகணும்னு மனசு சொல்லுது.”
“……………………!!”
“ இந்தப் பூவை என் தலையில அவரை வச்சு விடச் சொல்றீங்களா?”
“இதுக்கா, இவ்வளவு தயங்குனே? இந்தப் பூவை உன் கூந்தலிலே அவர் வச்சிவிடணும். அவ்வளவுதானே?!….. சரியான சென்டிமென்ட் பைத்தியம்.” என்று சொல்லி, ஒரு நொடி நிறுத்திய நீங்க தொடர்ந்து,…”அவரோட நீ எப்படி இருந்தாலும் எனக்கு நோ அப்ஜக்ஷன். உனக்கு நேரா அவர் கிட்டே சொல்ல வெக்கமா இருக்குன்னு நினைக்கிறேன். சரி நானே சொல்லிட்றேன்.” என்று சொல்லி, அர்ச்சனாவிடம் சென்று அவள் காதில் கிசு கிசுக்க, “ இந்த அளவுக்கு முன்னேறியாச்சா,…அப்ப நீங்களும் எனக்கு திருநீரு வச்சு, பூ வச்சு விடணும்.” என்று குழந்தை போல கொஞ்சினாள்.
“அது அவளோட வேண்டுதலுக்கு, அவளுக்குன்னு கடவுள் கொடுத்த பூ. அதை வச்சி விடச் சொல்றா. உனக்கு நான் எப்படி?” என்று இழுக்க,….
“எல்லாம் ஒன்னுதான். கடையில இருக்கிற பூவையாவது வாங்கி வச்சி விடுங்க. இல்லைன்னா உங்க கூட இன்னைக்கு படுக்க மாட்டேன்”
“சரி…சரி…. உன் புருஷன் கிட்டே, இதைப் பத்தி சொல்லி, மீனாவுக்கு பூ வச்சி விடச் சொல்லு.”
அர்ச்சனா அந்த விஷயத்தை அவர் காதில் சொல்ல, முகத்தில் சந்தோஷத்தை காட்டிய அர்ச்சனாவின் புருஷன்,” இவ்வளவுதானா!. மீனா அதிகமா சென்டிமென்ட் பாப்பா போல இருக்கு.”என்று சொல்லி என்னை அருகே அழைத்த அர்ச்சனாவின் புருஷன், என்னைத் திரும்பச் சொல்லி என் கூந்தலில் ‘அந்த’ வெள்ளை மலரை சூடி,…. என் தோள் பற்றித் திருப்பி ஆசையாக, என்னை அள்ளி விழுங்குவதைப் போல என் கண்களைப் பார்த்து, மெதுவாக என்னை அவரோடு சேர்த்தணைக்க, நான் அவர் நெஞ்சில் மெதுவாக சாய்ந்தேன்.
அடுத்த ஆடவரின் ஆண் வாசனையும், அவருக்கு என்னையே தரப் போகிறேன் என்ற என் பெண்மை உணர்வும், என்னை நிலை கொள்ளாமல் வைக்க, அவர் நெஞ்சில் சாய்ந்திருந்த எனக்கு அவரின் இதயம் வேகமாக துடிப்பதை அறிந்து கொள்ள முடிந்தது.
மார்பில் சாய்ந்த என் முகத்தை என் தாடை பிடித்து உயர்த்தி, என் மங்கல நெற்றியில் மெதுவாக முத்தமிட்டு,” இந்தக் கணத்தில் நான் அனுபவிச்சிட்டு இருக்கிற இந்த சந்தோஷத்தை வார்த்தையால சொல்ல முடியலை மீனா. அதை வெளிப் படுத்த மனசு துள்ளினாலும், அதுக்கான இடமும் நேரமும் இதில்லைன்னு என் உள் மனசு சொல்லுது” என்றார் கிசு கிசுப்பாக என் காதில்..
“ விட்டா இப்படியே இங்கேயே ஆரம்பிச்சிடுவாங்க போல இருக்கே!!.” என்று தனக்குள் சொல்லிய அர்ச்சனா, அவள் கணவரின் தோள் தொட்டு,“ஏங்க இன்னும் அஞ்சு நாளைக்கு அவ உங்களுக்குதாங்க. இப்பவே கடிச்சு முழுங்கிற மாதிரி பாத்துகிட்டு! வாங்க ஹோட்டலுக்கு போலாம்.” என்று சொல்ல, அர்ச்சனா கணவ்ன் மார்பில் மயங்கிச் சாய்ந்திருந்த நான், வெக்கத்தில் விலகிப் புன்னகைக்க,…. நால்வரும் நடந்து சென்று காரில் ஏறி, மால் ரோடு வந்து,…. அர்ச்சனாவுக்கு ஐந்து முழம் மல்லிகைப் பூ வாங்கி, அர்ச்சனாவுக்கு நீங்க அங்கேயே வச்சு விட, மீண்டும் பயணப்பட்டு ஹோட்டலுக்கு சென்றோம்.
ஹோட்டலை அடைந்த போது இரவு மணி 8.
ரெஸ்டாரண்ட் கிட்சனில் டின்னர் ஆர்டர் சொல்லி, நாம தங்கி இருந்த ஹவுஸுக்கு வந்து, ஹாலில் உட்கார்ந்து, பார்த்த இயற்கை அழகையும், நைனா கோயிலைப் பற்றியும் அசை போட்டபடி பேசிக்கொண்டிருக்க, ……….அர்ச்சனா புருஷன் உங்க காதில் எதையோ கிசு கிசுத்தார்.
” ஓகே,… எஞ்சாய் பண்ணலாமே. தெனைக்குமா செய்றோம்? இருந்தாலும் நம்ம பார்ட்னருங்க கிட்டே அப்ரூவல் வாங்கினதுக்கப்புறம்தான் அதெல்லாம். நீங்க மீனாகிட்டே பர்மிஷன் வாங்கிடுங்க. நான் அர்ச்சனாகிட்டே பர்மிஷன் வாங்கிட்றேன்” என்று சொல்ல, நானும், அர்ச்சனாவும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து, முழித்தோம்.
.அர்ச்சனாவின் புருஷன் என்னிடம்,” மீனா,… எனக்கு இந்தப் பழக்கம் இல்லைதான். இருந்தாலும் நைனிடாலோட குளிரைத் தாக்குப் பிடிக்க நம்ம உடம்பை வார்ம் அப் பண்ணிக்கவும், அதோட என்ஜாய் பண்ணவும் ட்ரிங்க்ஸ் சாப்பிடலாமுன்னு, உன் ஹஸ்பன்ட் கிட்டே கேட்டேன். அவர் சொன்ன பதிலைதான் நீயும், அர்ச்சனாவும் கேட்டு இருப்பீங்க.” உங்களுக்கு விருப்பம் இருந்தாதான் இதை செய்வோம். என்ன சொல்றீங்க.?”
“மீனா, இப்ப எதையும் தடுத்துப் பேசுற சூழ் நிலையிலே இல்லே. ஜாலியா இருக்கலாம்னு முடிவு பண்ணிதான் எல்லோரும் இங்க வந்திருக்கோம். என்ன வேணா செஞ்சு ஜாலியா இருங்க. ஆனா அளவோட இருங்க. அதுக்கு நாங்க எந்தத் தடையும் சொல்ல மாட்டோம்.”என்று அர்ச்சனா புருஷன் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் சொல்லிய அர்ச்சனா, மௌனமாக தலை குனிந்திருந்த என்னைப் பார்த்து,”என்னடி… நான் சொல்றது சரிதானே?” என்றாள்.
“..ம்..” என்றேன்.
“ சரி,…. நாங்க மட்டும் என்ஜாய் பண்ணா போதுமா, நீங்க,………?” என்று அர்ச்சனாவின் புருஷன், அர்ச்சனாவைப் பார்த்து கேட்டு இழுக்க,…
” அய்யோ அதெல்லாம் வேணாம்ப்பா. உங்களுக்காவது அந்தப் பழக்கம் அப்பப்ப இருக்கு. எங்களுக்கு அது எப்படி இருக்கும்னே தெரியாது. இப்பவே ஆள மாத்திகிட்டு மயங்கிக் கிடக்கிறோம். அதையும் குடிச்சா, எங்களாலே தாங்க முடியாது. பரவாயில்லே நீங்க எஞ்சாய் பண்ணுங்க.”
“இல்லே அர்ச்சனா,…. இங்கே லேடீஸ் குடிக்கிறதுக்குன்னே ஸ்பெஷல் ஐட்டம்ஸ் இருக்கு. அதை குடிச்சா உங்களுக்கு ஒன்னும் பண்ணாது. எல்லா விஷயத்திலேயும் நாலு பேரும் கலந்துக்கிட்டாதான் நல்லா இருக்கும்.”
“சரிங்க,…. “என்று அவள் கனவனிடம் சொன்ன அர்ச்சனா, என்னைப் பார்த்து,” நீ என்ன சொல்ற மீனா?”
“இது வரைக்கும் அது எனக்கு பழக்கம் இல்லையேடி.”
“எல்லாம் பழகிட்டா பொறக்கறாங்க. போற போக்குலே பழகிக்க வேண்டியதுதான். ஆனா அதையே கன்டினியூ பண்றதுதான் தப்பு.”