அன்று ஆஸ்பத்திரியில் நானும் எனது மனைவியும் டாக்டரின் முன்னால் அமர்ந்திருந்தோம்.. நீங்கள் கண்டிப்பாக வீட்டில் ஒரு வாரம் ஆவது அட்மிட் ஆக வேண்டும் என்று சொன்னார் டாக்டர்.
கவிதாவிற்கு சற்று கவலையாக போய்விட்டது ஏன் டாக்டர் வீட்டிலிருந்தே ட்ரீட்மெண்ட் எடுக்க முடியாதா என்று கேட்டாள்.
அதற்கு டாக்டர்,ரொம்ப வீக்கா இருக்கார். ஃபீவர் வைரல் ஃபீவரா தெரியுது அதனால் நீங்க பெட் ரெஸ்ட் எடுத்து ட்ரீட்மெண்ட் பார்த்துட்டு போனீங்கன்னா உங்களுக்கு நல்லது என்று அழுத்தம் திருத்தமாக சொல்லிவிட்டார்.
டாக்டரின் அறையை வெற்றியை வெளியே வந்தவுடன் நான் கவிதாவிடம், பில்லு போட்டு காசு பாக்கணும் என்றதுக்காக அட்மிட் ஆக சொல்றாரு டாக்டர் என்று சொன்னேன். அதற்கு கவிதா இல்லங்க டாக்டர் சொல்றத பாத்தா எனக்கு பயமா இருக்கு பேசாம ஒரு வாரம் அட்மிட் ஆகி நல்ல குணப்படுத்திட்டு வீட்டுக்கு போகலாம் என்று சொன்னாள்.
நான் சொன்னா கேக்க மாட்ட என்னமோ செய் என்று நான் சொல்லிவிட்டு நான் வேணா அட்மிட் ஆகிக்கிறேன் என்றேன்.
கவிதா கொஞ்ச நேரம் கழித்து மாத்திரைகள் எல்லாம் வாங்கிவிட்டு சரி நமக்கு எந்த பெட்டு ஒதுக்கி இருக்காங்கன்னு பாத்துட்டு எல்லாம் ஃபார்மால்ட்டிஸ் முடிக்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு சென்றாள்.
நாங்கள் பையனை கீழ் விட்டு அக்காவிடம் விட்டு விட்டு வந்திருந்தோம். கவிதா எல்லா பணமும் கட்டிவிட்டு என்னிடம் ரூம் நம்பர் ஆறுக்கு கூட்டிச் சென்றாள்.அங்கு எனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட ரூமில் நான் படுப்பதற்கு ஒரு கட்டிலும் இன்னொரு பக்கத்தில் விசிட்டர்கள் உட்கார ஒரு பெஞ்ச் போல அதன் மேல் குஷன் போட்டிருந்தது.
கவிதா என்னிடம் வீட்டுக்குச் சென்று பயனை பார்த்துவிட்டு தேவையான பொருட்களை எடுத்து வருவதாக சொல்லி விட்டு சென்றாள் நானும் அவளிடம் போய்விட்டு வருமாறும் நான் தனியாக இருந்து கொள்கிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு எனது அறையில் இருந்தேன்.எனக்கு பெரிதாக ஒன்றும் இல்லை ஆனால் காய்ச்சல் மட்டும் வந்து வந்து செல்கிறது அதனால் சோர்வாகவே இருந்தேன் நர்சுகள் அடிக்கடி வந்து பார்த்துவிட்டு சென்றார்கள்.
கவிதா வீட்டுக்குச் சென்று விட்டு எனக்கு தேவையான கைலி கோர்வைகள் எடுத்துக் கொண்டு ஹாஸ்பிடலுக்கு வந்தாள்.வந்தவுடன் என்னிடம் நான் என்னுடைய அம்மாவிற்கு போன் செய்து கிளம்பி வரச் சொல்லி விட்டேன் உடனடியாக கிளம்பி வர சொன்னதாக சொன்னாள்.நானும் எதற்காக வீணாக அவர்களை சிரமப் படுத்துகிறாய் என்று சொன்னேன்.
அதெல்லாம் பரவாயில்லை நீங்கள் அமைதியாக படுங்கள் என்று சொல்லிவிட்டு மெடிக்கல் ஷாப்பிற்குச் சென்றாள்.
சாயங்காலம் எனக்கு கொஞ்சம் தலைவலி அதிகமாக இருந்தது. கன்சல்டிங் வந்த டாக்டரிடம் சொன்னபொழுது எவ்வளவு நாட்களாக இருக்கிறது என்று கேட்டார் நானும் அடிக்கடி வருகிறது என்று சொன்னேன். சரி ஒன்னும் கவலைப்படாதீங்க, ஒரு ஸ்கேன் எடுத்து பார்த்து விடலாம் என்று ஸ்கேனுக்கு எழுதி விட்டு சென்றார்
நான் கவிதாவிடம் நமது சொத்தை எழுதி வாங்காமல் விட மாட்டார்கள் போலிருக்கிறது என்று சொன்னேன் அதற்கு கவிதா அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லை அப்புறம் எப்படி செக் பண்றது என்று என் வாயை அடக்கினாள்.
ஈவினிங் ஏழு மணி வாக்கில் என்னை ஸ்கேனுக்கு அழைத்துச் செல்ல அங்கிருந்த அட்டண்டர் ஒருவர் வீல் சேருடன் வந்தார். வயது 45 இருக்கும் வெள்ளை நிறத்தில் பேண்ட் சட்டை அணிந்திருந்தார்.
சுருட்டை முடியை வலது ஓரமாக வயிறு எடுத்து அழகாக தலைவாரி இருந்தார். ரொம்பவும் கருப்பும் இல்லாமல் வெளுப்பும் இல்லாமல் மா நிறமாக இருந்தார். சிகரெட் பிடிப்பதால் உதடு கருத்திருந்தது. பக்கத்தில் உள்ள கிராமத்திலிருந்து வருவார் போல் இருக்கிறது ஆனால் மிகவும் தன்மையாக பேசினார். குண்டாகவும் இல்லாமல் ஒல்லியாகவும் இல்லாமல் சராசரி உயரத்துடன் வீல் செரி தள்ளும் பொழுது அவரது கை நரம்புகள் தெளிவாகத் தெரிந்தது.
இடம் சார் உங்கள ஸ்கேனுக்கு கூப்பிட்டு போகணும் வர்றீங்களா என்று சொன்னார். நான் தலைவலியில் சோர்வாக படுத்திருந்த பொழுது சரி என்று தலையாட்டினேன் எழுந்திருக்க சிரமப்படும் பொழுது அவரே கைத்தங்கலாக எனது முதுகில் கையை வைத்து லேசாக தூக்கி வீல் சேரில் அமர வைத்தார்.
நானே எழுந்து நடந்து வரேன் என்று சொன்னேன் அதற்கு அவர் இல்லை சார் டாக்டர் பார்த்த திட்டுவாங்க ஸ்கேனுக்கு கூப்பிட்டு போறவங்கள வீல் சேரில் தான் கொண்டு போகணும்னு சொல்லி இருக்காங்க என்று சொல்லிவிட்டு கவிதாவிடம் நீங்க பின்னாடியே வாங்க மேடம் என்று சொல்லிவிட்டு என்னை அழைத்துச் சென்றார்.