ஐடிஐ ல் ஒரு நண்பர் அறிமுகம் ஏற்கனவே தெரிந்தவர். எங்களுக்கு சில பொருட்களை சப்ளை செய்பவர். அவரிடம் ஒரு நாள் இது சம்பந்தமாக பேசிக்கொண்டிருந்தேன். பொதுவாக அவர் யாரிடமும் அதிகம் பேசமாட்டார் ஆனால் என்னிடம் கொஞ்சம் நெருக்கமாக பேசுவார். குழந்தை சிகிச்சை சம்பந்தமாக நல்ல டாக்டர் இருந்தால் சொல்லவும் என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன்.அவர் என்ன காரணம் என்று கேட்டார் நான் விஷயத்தைச் சொன்னேன் முதல் குழந்தை உள்ளது ஆனால் இரண்டாவது பிரச்சினையாக இருக்கிறது என்று சொன்னேன்.
மேலும் சில நண்பர்கள் சிபாரிசின் படி சில டாக்டர்களிடம் சென்று பரிசோதனை செய்ததில் ஒரு குறையும் இல்லை என்று கூறி விட்டார்கள் என்றும் வருத்தத்துடன் சொன்னேன்.
இதை கேட்ட அந்த நண்பர் ஒரு விஷயத்தை செய்ய சொன்னார். அதுதான் எனக்கும் சரியான யோசனை என்று பட்டது.அதை செய்யலாம் என்று முடிவு செய்தேன்.
அந்த யோசனை…….
நானும் அப்படித்தான் நினைத்தேன். எனது நண்பர் சொன்ன யோசனை நன்றாக இருந்தது. சாயங்காலம் வீட்டுக்கு சென்று கவிதாவிடம் இதைப் பற்றி பேசிக்கலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டே சென்றேன்.
சாயங்காலம் வீட்டுக்கு சென்று முகம் கைகால் கழுவி என்னை ஆசுவாசப்படுத்திகொண்டு கவிதா போட்டு தந்த டீயை ரசித்து குடித்தேன் கவிதா அப்பொழுதுதான் குளித்துமுடித்து பிரஷ்ஷாக தலையில் பூ வைத்து இருந்தாள் கவியிடம் பேசலாம் என்று ஆரம்பிக்க, கவிதா முந்தி கொண்டு ஏங்க பஜார் வரை போகணும் வாரீங்களா என்று கூப்பிட நானும் சரிஎன்று பையன கீழ் விட்டு அக்காவிடம் கொடுத்து விட்டு கிளம்பினோம். என் பையனும் அடம் பிடித்து அழுது எங்களுடன் கிளம்பிவிட்டான்.
நாங்கள் மூவரும் பைக்கில் பஜாருக்கு சென்றோம்.
பஜார் அன்று கூட்டமாக இருந்தது.. பைக்கில் பஜாருக்கு வெளியில் நிறுத்தி விட்டு நாங்கள் நடந்தே கூட்டத்தின் வழியாகச் சென்றோம். நாங்கள் வழக்கமாக மளிகை வாங்கும் கடையில் அவ்வளவாக கூட்டம் இல்லை. கடை ஓனர் வெளியே எங்கே சென்று இருந்தார் ஆனால் எங்கள் வீட்டிற்கு மளிகை சாமான்கள் கொண்டு வந்து கொடுக்கும் பையன் மட்டும் இருந்தான் அவனுக்கு வயது இருபது இருபத்திரண்டு இருக்கும் பனியன் அணிந்து கைலி கட்டியிருந்தான்.
வழக்கமாக வாங்கும் அந்த மளிகை கடை பஜாரில் முக்கியமான தெருவில் இருந்து பிரிந்து ஒரு சின்ன சந்து போல் இருக்கும் பகுதியில் அமைந்திருந்தது.
அந்தக் கடை பையன் கவிதாவை பார்த்தவுடன் அவனது முகம் பிரகாசமானது. அதை நான் கவனித்தேன். கவிதா நார்மலாகவே அவனை என்ன மணி உங்க ஓனர் இல்லையா என்று கேட்டாள். அதுக்கு அவன் அண்ணாச்சி சேலத்துக்குபோயிருக்காங்க என்றான். கையில் ரெடியாக எழுதி வைத்திருந்த பேப்பரை மணி இடம் கொடுத்தால் கவிதா அதை வாங்கிப் பார்த்துவிட்டு அவன் ஒவ்வொன்றாக பார்ஸல் செய்ய ஆரம்பித்தான். எனது பையன் சாக்லேட் கேட்டவுடன் உடனே அவன் 20 ரூபாய் டைரி மில்க் எடுத்துக் கொடுத்தான்.
அதற்கு 20 ரூபாய் தாளை நீட்டினேன் அதற்கு அந்த கடை பையன் மணி வேண்டாம் சார் இருக்கட்டும் பணம் வாங்க மாட்டேன் என்று சொல்லிவிட்டான். விடாமல் வற்புறுத்த அவன் வாங்கவே மாட்டேன் என்று சொல்லி விட்டான். கவிதாவும் என்னிடம் அதான் வேண்டாம்னு சொல்றான்ல்ல சும்மா இருங்க என்று என்னை அதட்டினாள் .
அதற்குள் என் பையன் டைரி மில்க் சாக்லெட்டை பிரித்தெடுத்துதின்ன ஆரம்பித்திருந்தான். நான் கவிதாவிடம் என்ன கவிதா காசு வாங்க மாட்டேன் என்று சொல்லி விட்டான் என்று கேட்டேன் அதற்கு கவிதா நாம் எவ்வளவு கொடுக்கிறோம் அதற்காகத்தான் பிரீயா கொடுக்கிறான் என்று என்னிடம் சொன்னாள்.
நான் கடைப் பையன் மணியை பார்த்தேன். அவன் கவிதாவை சைட் அடித்துக் கொண்டே தான் பார்சல் கட்டிக் கொண்டிருந்தான். மூடைகளை தூக்கி அவன் உடம்பு கிண்ணென்று இருந்தது. கவிதாவும் ப்ளூ கலர் ஷிபான் சாரி கட்டி அதற்கு தகுந்தவாறு அதே மேட்சிங் ப்ளவுஸ் அணிந்து இருந்தாள். அவளது உடலை ஒட்டி கட்டியிருந்த அவளது சேரியும் பிளவுசும் அவளது வாளிப்பான உடலை அழகாக காட்டியது. கவிதா அந்தக் கடையில் இருந்த கல்லா மேஜையில் தனது கைகளை ஊன்றி சாய்ந்து நின்று இருந்தாள். அவளது குண்டி பின்பக்கம் தூக்கி எடுப்பாக காண்பித்தது.
கவிதா…
கடைப் பையன் மணியிடம் அணி கடைசியாக கொண்டு வந்து கொடுத்த பருப்பு நல்ல அல்ல இந்த முறையும் அதுவே போட்டு விட்டுடாதீங்க என்று சொன்னாள். அதற்கு அவன் மேடம் புதுசா வந்திருக்கு அந்த பருப்பை போட்டு விடுகிறேன் என்று சொன்னான். கவிதா அந்த பருப்பை கொஞ்சம் எடுத்துட்டு வா என்று சொல்லவும் அவன் கையில் கொஞ்சம் எடுத்துக் கொண்டு வந்தான். கவிதா அதை உற்றுப் பார்த்துவிட்டு இல்லையே இது பழசு மாதிரிதான் தெரியுது என்று சொன்னாள்.. அதற்கு அவன் இல்லை புது ஐட்டம் தான் வந்து இருக்கு நேத்துதான் சரக்கு வந்துச்சு என்று சொல்லவும்… கவிதா அவனை நம்பாமல் பார்த்தாள். அதற்கு அவன் மேடம் நீங்க நம்பலான பின்னாடி குடவுன் இருக்கு வாங்க, அங்க தான் மூடை இருக்கு நீங்களே வந்து பாருங்க என்று சொன்னான். கவிதை என்னிடம் நீங்களே பாருங்க இந்த பருப்பு நல்லா இல்ல தானே என்று கேட்டாள்.
எனக்கு ஒன்றும் தெரியவில்லை நான் பதில் சொல்லவில்லை அதற்கு அந்தக் கடை பையன் மணி சார் நீங்களும் கூட வந்து பாருங்க என்று என்னை கூப்பிட்டான். அதற்கு நான் கவிதா நீயே போய் பார்த்துட்டு வா என்று சொன்னேன். கவிதா கடைக்கு உள்ளே சென்றாள். கடைக்கி முன்புறம் உள்ள பகுதியில் பொருட்களை வாடிக்கையாக அனைத்தையும் அதற்கு இடையில் ஒரு தடுப்பாக போட்டு பின்னாடி மூடைகளை வைத்திருந்தார்கள். கவிதா உள்ளே போய் ஒரு ஐந்து நிமிடம் ஆகிவிட்டது. நான் எனது பையனை தூக்கி கல்லா மேஜையின் மேல் உட்கார வைத்துவிட்டு யாராவது வந்தா அப்பாவை கூப்பிடு என்று சொல்லிவிட்டு நானும் பின்னாடி சென்றேன்.
நான் உள்ளே மெதுவாக எட்டிப் பார்க்கும் சாக்கில் தடுப்பிற்கு அருகில் நின்றேன். அங்கு கவிதாவிற்கு அந்தப் பையன் ஒரு மூட்டையைத் திறந்து காண்பித்தான். கவிதா அதை குனிந்து எடுத்து பார்த்தாள்,அவர்கள் இருவரும் இருந்த பொசிஷனை பார்த்தால் மிகவும் நெருக்கமாக ஒருவரை ஒருவர் இடித்துக்கொண்டு நிற்பதுபோல் நின்றிருந்தார்கள். கவிதா பருப்பை பார்த்துக்கொண்டு இருக்க மணி கவிதாவின் பின்னாடி நின்றிருந்தான். ஏறக்குறைய கவிதாவின் பின்புறம் ஒட்டிக்கொண்டு நிற்பது போல் நின்றிருந்தான். மணியின் இடது கை கவியின் சூத்து பிளவில் கை வைத்து லேசாக அழுத்தி கொண்டிருந்தான். அவன் கவியின் சேலை மேல் கை வைத்து அமுக்க சேலை சூத்து பிளவில் அமுங்கி பள்ளமானது.
கவிதா வலது கையில் பருப்பை எடுத்து வைத்து பார்த்துக் கொண்டிருந்த பொழுது மணி இலேசாக கவிதாவை கொழுத்த சூத்தை தடவிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். கவிதா தனது பையிலிருந்து கையில் வைத்திருந்த பருப்பை எடுத்து இடது கைக்கு மாற்றி விட்டு அந்த பருப்பில் ஏதோ சந்தேகம் இருப்பது போல் மணியின் பக்கம் திரும்பி இதைப்பார்த்த புதுசு மாதிரி தெரியலையே என்று கேட்டாள். அதற்கு அவன் பதில் சொல்வதுபோல் இல்ல இது புதுசுதான் என்று சொன்னான் அதற்கு கவிதை என்னிடம் பொய் சொல்லாதே நான் ஈசியா கண்டுபிடித்து விடுவேன் என்று சொன்னாள். அதற்கு மணி எங்க கண்டுபிடிங்க பார்க்கலாம் புதுசா பழசா என்று அவளை சீண்டினான்.
கவிதா திரும்பி பார்ப்பது போல் பார்க்க கவிதாவின் வலது கை கீழே மெதுவாக மணியின் கைலியின் மேல் அழுத்தியது. மணி மெதுவாகக் கீழே குனிந்து பார்த்தான். கவிதாவின் அழகான கையின் பின்புறம் மணியின் பூலின் மேல் லேசாக அழுத்தியது.