சம்பகா இப்போ காலை விரிச்சு கிட்டு மல்லாந்து படுத்திருந்தா. அவன் அவளுக்கு எதிரிலே நின்னுகிட்டு அவளை மேலேயிருந்து கீழ் வரை கண்ணாலே பாத்துக்கிட்டு இருந்தான். “என்ன அப்படி பாக்குறே ? எனக்கு கூச்சமா இருக்கு”
“அட.. நா பாக்காம வேற யாரு பாக்க போறாங்க.. இதோ பாரு.. பொளந்து வச்ச தர்பூசணியாட்டம் விரிஞ்சு கெடக்குறது எதுக்கு ? என் செவ்வாழைப் பழத்தை உள்ளே விட்டு பாக்கத்தானே ?” “அய்யே.. இது கருவாழை இல்லே” “அடியே.. கருப்போ செவப்போ.. கஞ்சி என்னவோ வெள்ளையாத்தான் இருக்கும்” நாலஞ்சு கட்டெறும்பு என் காலில் ஏற நான் ஒதுங்கி காலை உதறிக்கிட்டேன்.
அவர்கள் கலகலவென்று மெல்ல சிரிச்சுகிட்டது கேட்டது. “கலியாணத்துக்கு முன்னாலேயே புள்ளத்தாச்சி ஆக்கிடுவியோ ?” உள்ளே பதில் சத்தமே இல்ல. எனக்கு புதிரா இருந்துச்சு.. என்ன ஆச்சு ? நான் பாத்தப்போ அவன் அப்படியேதான் நின்னுகிட்டு இருந்தான். அவன் சுண்ணி சுவத்துல அடிச்ச உலக்கை போல அவன் வயித்துல இருந்து நீண்டு நின்னுகிட்டு இருந்துச்சு.
ஆனா அவன் சம்பகாவைப் பாத்துகிட்டே இருந்தான். “என்ன ஆச்சுய்யா.. திரும்ப திரும்ப கேக்குறேனேன்னு கோவிச்சுகிட்டியா?” “அட,, அதெல்லாம் இல்ல புள்ளே… இந்த சமயத்துல நெனைக்கக் கூடாது.. ஆனா நெனப்பு வருது” “என்ன நெனப்பு?” “என் மதினியைப் பத்தி நெனச்சேன்” எனக்கு பகீர்னு இருந்துச்சு.. அடப்பாவி மக்கா… சுண்ணி நட்டுகிட்டு நிக்கிற வேளையிலே என்னை நெனக்கிறியா..?
நாந்தான் தயாரா இருக்குறேனே.. வந்து கொட்டிவிட்டு போகலாமில்லே ? :என்னத்துக்கு அவங்க நெனப்பு ?” “நாந்தான் ஒங்கிட்டே முன்னமே சொல்லி இருக்கேனில்ல.. எனக்கு மதினியைப் பாக்குறப்போ எல்லாம் என்ன தோணுதுன்னு” “அது சரிதான். அதுக்கெல்லாம் காரணம் ஒங்க அண்ணந்தானே ” “ஆமாம்.. … ” என்றபடியே அவன் அவள் மேலே கவிழ்ந்தான்.
காலைப் பிரிச்சு மேலே தூக்கி அவன் ஒடம்பை சொமந்தவ அவன் கையால மெதுவா சுண்ணியை அவ பிளந்த கோட்டுல வச்சு லேசா அழுத்தினப்போ “ஹக்…” அப்படின்னு குரல் கொடுத்தா. மெதுவா கிணத்து தண்ணியிலே விழுந்து உருண்டு புரண்டு உள்ளே போகும் குடத்தை போல அவன் சுண்ணி தடவித் தடவி மேலும் கீழுமா ஆடி சரக்குனு உள்ளே நுழைஞ்சுது. அவன் கருத்து உருண்ட பின்பக்கம் ரெண்டும் குதிச்சு குதிச்சு ஏறி இறங்க அவ காலு வாழைத் தண்டு போல பிரிஞ்சு அது மேலே மடங்கி அழுத்திக்கிச்சு.
அவன் விடாம அவளை அழுத்திக்கிட்டே ஆட்டி ஆட்டி குத்த சம்பகா “ஹா.. ஹாஆ… யம்மா.. யம்மா..” என்று முனக ஆரம்பிச்சா. இப்போ சீரா அடிவரைக்கும் போயிட்டு வந்ததாலே அவ உடம்பு அந்த வேகத்துக்கு சரியா குலுங்கி குலுங்கி ஆடிக்கிட்டே இருந்துச்சு. இப்போ அவன் அவ உதட்டை கடிச்சு உறிஞ்சிக்கிட்டே குத்தினான். கொஞ்சம் கொஞ்சமா வேகம் கூடி அவன் இழுத்து இழுத்து குத்த அவ ஒடம்பு மேலேயும் கீழேயுமா போயி வந்துச்சு.
நடுவுல நிறுத்தி இடுப்பை கல்லுரலில் மாவரைக்கிற மாதிரி அரைச்சான். அப்போவெல்லாம் சம்பகா “ஓய்..ய்ய்ய்ய்ய்ய்யா” அப்படின்னு குரல் கொடுத்தாலும் அவன் நிறுத்தவே இல்லை. ரெண்டு பேருடைய தொடைக்கும் நடுவே இருந்த முடியெல்லாம் வியர்வையில் பிசுபிசுத்து ஒட்டிக் கொண்டதாலோ அல்லது வ்ழிஞ்சு கெடந்த பிசுபிசுப்பாலோ அவன் குத்தும்போதெல்லாம் “ப்ச்சக் ப்ச்சக்”னு சத்தம் வர ஆரம்பிச்சது. கம்மாயிலே குதிச்சு நீஞ்சுற வாலிபப் பசங்களாட்டம் அவன் அவ உடம்பு மேலே நீஞ்சிகிட்டு இருந்தான். வேகம் கூடக் கூட அவன் அவ மொலைங்களை பிடிச்சுக்கிட்டு இடுப்பை தூக்கி தூக்கி குத்தினான்.
அப்புறம் அவ மொலக் காம்பை சப்பியபடியே குத்தினான். அவ காலு ரெண்டையும் தூக்கி தன் தலைக்கு ரெண்டு பக்கமும் இருக்குற மாதிரி வச்சுகிட்டு குத்தினான். யம்மா.. எத்தனை வகையா அனுபவிக்கிறான் ? சம்பகா கொடுத்து வச்சவ. எத்தனை நேரம் போனதோ தெரியல.. அவன் குத்துல வேகம் கூடிச்சு..”சக்கக்.. பச்சக்..க்க்க்ச்சக்”னு சத்தம் வேக வேகமா வர சம்பகாவும்”ஹா.. ஹா.ஹா…”ன்னு அனத்த ஆரம்பிச்சா.. அதே சூட்டிலே அவன் இடுப்பை ஏத்தி ஓங்கி குத்தி அவளுக்கு உள்ளே அடிவரை செருகினான்..
“யம்மாஆ…ஆஆ…..” சம்ப்காவின் சத்தம் நின்னு போக காரணம் அவன் அவ் வாயிலே தன் வாய வச்சு பொத்தியதாலேதான். எனக்கு ஏனோ இப்போ ஒடம்பு சுகம் வேணுமின்னு தோணல. என்ன காரணம்னும் தெரியல. அவன் என்னை எதுக்காக நெனச்சான் ? அந்த வெவரம் தெரியணுமின்னு தோணிச்சு. நான் பாத்தப்போ அவன் அவ மேலேயிருந்து உருண்டு பக்கத்துலே மல்லாந்து இருந்தான். அவன் சுண்ணி இன்னும் நட்டுகிட்டு இருந்துச்சு. அவ கால் நடுவிலே எல்லாம் பிசுபிசுன்னு அவன் கஞ்சி வழிஞ்சு கெடந்துச்சு. “ம்ம்ம்.. ” சிணுங்கியபடியே சம்பகா சொன்னாள்/ “பாத்தியா..
நிச்சயமா பிள்ளை தங்கப் போகுது” அவன் திரும்பி அவளை கட்டிக்கிட்டான். “வந்தா வந்திட்டு போகட்டும். என் அண்ணன் போல என்னால இருக்க முடியாது” சம்பகா சிரித்தபடி அவனை கட்டிகிட்டு “அது சரி.. அண்ணன் அப்படி இருக்குறாரு. அதுனால பூவக்காவுக்கு எத்தனை சிரமம்?” “சீச்சீ… மதினி அது மாதிரி பொம்பள இல்லே. நான் சொன்னேனில்லே.. மதினியைப் பாக்குறப்போ எல்லாம் எனக்கு மல்லியக்கா நெனவுதான் வருது” “அட.. ஒங்க அக்காதான் ஆக்சிடெண்டுல இறந்துட்டாங்களே.. அவங்களை நெனச்சு ஏன் இப்போ மனசை கலக்கிக்குறே”
“அதில்லே சம்பகா.. மதினிக்கும் மல்லியக்கா போலவே மாருல கருப்பு மச்சம். முழங்காலுக்கு கீழே நீளமா காயம் பட்ட வடு. அதுக்கெல்லாம் மேலா குளிக்கப் போகும்போது கூட பாசமா வந்து சுடுதண்ணி வச்சு கொடுக்குற பாசம். எப்போ பாத்தாலும் மல்லியக்கா நெனப்பு வருது.” எனக்கு வயிற்றில் தீப்பிடிச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அவன் என்னைப் பார்த்த பார்வைக்கு இப்படி எல்லாம் அர்த்தம் இருக்குதா ? “அது மட்டுமில்லே சம்பகா.. நாந்தான் சொன்னேனில்ல..
அண்ணனுக்கு மனசுல இரு வைராக்கியம். இங்கே பேருக்கு வீடுன்னு ஒண்ணு இருந்தாலும் எப்படியாவது அவங்க அப்பா சொத்தா இருந்த வீட்டை மறுபடி வாங்கிடணுமின்னு ராப்பகலா கஷ்டப் ப்ட்டு பணம் சேர்க்குறாரு. அதுக்காகத்தான் இன்னும் புள்ளை கூட பெத்துக்காம இருக்காரு. மதினி அதையும் புரிஞ்சுகிட்டு பாங்கா குடுத்தனம் நடத்துறாங்க.
நாமளும் அது போல இருக்க ஆசைப் படலாம். ஆனா அவங்க போல இருக்க முடியாது.” பொல பொலன்னு பொழுது விடிஞ்சாப் போல எனக்குள்ளே தெளிஞ்சது. அட பைத்தியக்கார மனுசா! புள்ளை தங்காம இருக்கணும்னா இப்படி ஒரு அவசர அடி அடிச்சுகிட்டு இருக்கே ? என் புருசனுக்கு உறை போட புடிக்காதுன்னு தெரியும். இந்த வெவரத்தை சொல்லி இருந்தா நான் ஏதாச்சும் மாத்திரை சாப்பிட்டு கர்ப்பமாகாம இருந்திருப்பேனே ! இத்தனையிலும் என்னிடம் தன் கஷ்டங்களை சொல்லாமல் என்னை நல்லாத்தான் வச்சிருக்காரு என் புருசன். சீச்சீ.. நான் ஏன் இப்படி எல்லாம் திடீருன்னு மனசை கலைச்சுகிட்டேன். அழுகையா வந்திச்சு.
என்னை அக்காவா பாத்தவனை நான் எப்படி எல்லாம் நெனச்சேன் ? மனசுல இருக்கற அழுக்கை அழிக்கற ரப்பர் கண்ணுல வர்ர தண்ணிதானே.. அதனாலே நான் அழுதுகிட்டே வீட்டுக்கு ஓடி வந்திட்டேன். அவன் வந்தப்போ சாப்பாடு எல்லாம் எடுத்து வச்சபடி “வாங்க தம்பி.. குளிச்சிட்டு வர நேரமாயிருச்சே. பசிக்கப் போவுது” என்றேன். அவன் என்னை அதிசயமாக பார்த்தான். “நா ஒன்ன விட கொஞ்சம் சின்னவதான். ஆனாலும் ஏனோ ஒன்னப் பாக்குறப்போ தம்பின்னு கூப்பிட தோணுது” அப்படின்னேன் அவன் சந்தோஷத்தோடு “நல்லா கூப்பிடுங்க..
நானும் உங்களை அக்கான்னு கூப்பிடவா” என்றான். “அக்கா.. நான் சாப்பிட்டு விட்டு ஊருக்கு கிளம்பணும்” அப்போது வாசல் கதவை தட்டும் சத்தம் கேட்டு. போய்த் திறந்தால் என் புருசன் நின்னார். “ஒரு சந்தோஷ சமாசாரம்” . “என்ன என்ன ?” நானும் அவனும் பின்னாலேயே வர அவர் அம்மா இருந்த அறைக்கு போனார். “அம்மா.. அம்மா.. இன்னைக்கு நம்ம கிராமத்து வீட்டை வாங்கிட்டேம்மா” என் மாமியார் கண்ணுலே இருந்து சந்தோஷமா தண்ணி வடிஞ்சது. எல்லா விவரமும் பேசி முடிஞ்சதும் அவர் என்னை பார்த்தார். “எல்லாம் இருக்கட்டும்.
தம்பி ஊருக்கு வேற கிளம்பணுமாம்.சாப்பிட வாங்க” அவரு ரூமுக்குள் போயி சட்டை மாத்தினபோது நான் பின்னாலேயே போய் அவரை முதுகுப் பக்கமா நின்னு கட்டிகிட்டேன் “அட.. கொஞ்சம் பொறுத்துக்கடி செல்லம்”
“ஒங்களுக்காக என் ஆயுசு முழுக்கவும் இனிமேல் பொறுத்துக் கிட்டு இருப்பேன்” என் மனசு சொன்னது உங்களுக்கும் கேட்டிருக்குமே !!