மாமி பின் சென்று சமையல் அறை அடைந்த பின் தான் அந்த சுழலின் தாக்கம் எனக்கு உரைத்தது. மாமியுடன் தனியாக இத்தனை சின்ன அறையில் இவளவு நெருக்கத்தில் நான் இருந்ததில்லை. இந்த ஒரு உணர்வே எனக்கு அடக்க முடிய விரப்பை தர..
மாமியின் ஒவ்வொரு அசைவும் அவ்வளவு நெருக்கத்தில்..அப்பா…அது என்னுள் ஏற்படுத்திய தாக்கத்தை நான் விவரித்திட முடியாது ….வெரி, ஆசை, எதுவும் செய்ய முடியவில்லையே என்ற எரிச்சல், புல்லரிப்பு, இப்படி ஓராயிரம் உணர்சிகளும் எண்ண ஓட்டமும் ஒரு சேர ஒரே நேரத்தில் என்னை ஆட்டிப்படைத்தது.
டேய் மதன் என்ன அப்படியே நின்னுட்ட ?
ஃஆ ஆன்டி …ஒன்னும் இல்ல…கிட்சென் சூப்பர் அஹ இருக்கு ஆன்டி ..
நிஜமாகவே அந்த சமையலறை அவ்வளவு அழகாக இருந்தது. 10 x 12 அளவில், தோட்டத்தை பார்த்தது போல் நான்கு அரை ஜன்னல்கள்…ஜன்னலின் வெளியில் அழகாய் பூ தொட்டிகள், சமையலறை உள்ளே பா வடிவில் மேடை, மேடை மீது கருப்பு கடப்பா கல் பதித்திருந்தார்கள். மேடை ஒட்டிய சுவர் முழுவதும் தேக்கில் செய்த அலமாரிகள், கண்ணாடி கதவுடன். பா மேடையின் நடுவில் மாமி அவளின் 4 பர்னர் ஸ்டவ் வைத்திருந்தால். அதற்கு வலது புறமாக ஒரு பெரிய சின்க். அவ்வளவு பெரிய சமயலறையில் ஒரு போட்டு தூசியோ அழுக்கோ இல்லை.
சமையல் அறையையே இப்படி சுத்தமாக வைத்திருக்கும் மாமி அவளின் அங்கத்தை எப்படி வைத்திருப்பாள்…இப்படி எனக்குள் நினைத்து கொண்டிருக்க
மாமி : டேய் மதன்…மச மசனு நிக்காம…தோ இந்த பீன்சும், தக்காளியும் வீடி கொடு
நான் : சரி மாமி… கழுவியாச்சா ?
மாமி : இல்ல மதன்…இங்க சின்க் ல கழிவிக்கோ, என அவளருகில் இருந்த சின்க் கை காட்டினால்
நான் லட்டு தின்னும் ஆசையுடன், சின்க் அருகில் செல்ல….மாமியின் அந்த வழ வழ இடுப்புன், ததும்பிய குண்டியும் அவ்வளவு அருகில்.மாட்டிவிட வேண்டாம் என நான் சற்று தூரமாய் நின்று கழுவிகொண்டிருக்க தன் நேர்ந்தது….
சமைக்கும் தடபுடலில் மாமி பின்னோக்கி வந்ததில்..அவளின் பஞ்சு குண்டி என் மீது லேசாக உரச…என் நிரம்புகள் எல்லாம் transformaril connect செய்தது போல் அப்படி ஒரு ஷாக்…
அந்த மின்சார பாய்ச்சலின் தாக்கம் தனிய முழு பாத்து நிமிடம் ஆனந்து. ஏதோ முதல் முறை புன்னர்ச்சி கொண்ட அளவிருக்கு என்னக்குள் ஒரு அலாதியான ஆனந்தம்.
அன்று அதற்கு பின் மாமியுடன் உரசல்கள் ஏதும் இல்ல விட்டாலும். கண்கொள்ளா காட்சிகள் பல பல. மாமி மும்முரமாக வேலை செய்ய அவள் கட்டியிருந்த கொண்டை மெது மெது வாய் களைந்து, அவளின் வழ வழ முதுகின் மேல் கொத்தாய் விழ, அக்காட்சியை பின்னின்று கண்டவனிற்கு முன் எழுச்சி தவிர்க்க முடியா சாபம். மாமியை அப்படியே ரசித்து கொண்டு என்னவனை தடவிக்கொண்டு உண்ணர்ச்சி ததும்பலில் நான் திழைக்க…எண்ணெய் ஊற்றும் விதமாய் அந்த கொண்டை முழுவதும் களைந்து அவளின் இடுப்பு வரை விழ, அந்த கூந்தலின் வலிந்து நெளிந்த தோற்றம்….மாமியின் வெயர்வை நினைந்த புடவை,blouse இவை எல்லாம் கலந்து என்னை உச்சத்திற்கே கொண்டு சென்றது…தாங்க முடியாத நிலையில்
நான் : ஆன்டி, பாத்ரூம் use பண்ணிகவா ?
மாமி : என்னடா அசட்டு கேள்வி…போ போய் ஹரி ரூம் ல இருக்கும் பாத்ரூம் உஸ் பண்ணிக்கோ…..அங்க துணி பக்கெட் துவைக்க வைத்தேன்…அத எடுத்து வெளியில வெச்சிடு
நான் : சரி ஆன்டி
வேகமாக பாத்ரூம் சென்ற நமக்கு அங்கே இன்னும் ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி. ஹரி பாத்ரூமில் தான் வாஷிங் machine இருந்ததால்…அந்த பக்கெட்டில் மாமியின் துணிகளும் இருந்தன..அதில் மாமியின் நேற்றைய வெளிர் பச்சை nightie மேல தெரிய…
இடது கையால் nightie எடுத்து, வலது கையால் pant லூஸ் செய்து…என்னவனை வெளியில் எடுக்க…ஜல்லிக்கட்டு காளை போல் திமிறிக்கொண்டு வெளியில் வந்தான் அவன்…அப்படி ஒரு விரைச்சி…நடிகைகள் கூட தரா விரைச்சியை மாமி தந்திருந்தால். அவளின் nightie வசம் பிடித்து மெல்ல ஈரான்டே குலுக்கு…உள்ளிருந்து குமுறிய எரிமலை சடார் என வெடித்தது போல் ….நான் பின்னோக்கி தலை சைக முன்னோக்கி வெளியேறியது விந்து …எப்படி ஒரு உண்ணர்ச்சி ததும்பின சுய இன்பத்தை என் வாழ்நாளில் நான் கொண்டதே இல்லை…மாமியை [ என நினைத்து அவள் nightie ] கட்டியணைத்து தழைத்து விட்ட பின்னரே அந்த பாத்ரூம் வெளியில் சென்றேன் ..
மனதில் மாமி காதலியாய், காமுகியாய் விஸ்வரூபம் எடுக்க துடங்கி இருந்தால்
அன்று அந்த குண்டி உரசல் தவிர எந்த தொடுதலும் இல்லை. நானும் மாமியும் உணவருந்தி முடிதோம். சற்று நேரம் பின் மாமியிடம் விடை பெற்று வீடு சென்றேன். மனம் முழுவதும் மாமி நிறைந்திருந்தால்.
இப்படியாக ஒரு வரம் ஓடி போய் விட, வேறு எந்த பெரிய நிகழ்வும் இல்லாமல் சென்றது எனக்கு மிகவும் எரிச்சலை தந்தது. மாமியிடம் எப்படியாவது நெருங்கி விடலாம் என்ற என் ஆவல், நான் நினைத்த வேகத்தில் முனேற்றம் இல்லாதது என் எரிச்சலை மிகவும் அதிகரித்தது. இப்படி பட்ட எரிச்சலான காலகட்டத்தில் தான் அந்த அடுக்கடுக்காய் சில நிகழ்வுகள் நடந்தேறின.
ஒரு திங்களன்று ஹரி வீட்டிற்கு நான் செல்லும் போது மணி 11:30. உள்ளே இருந்து ஒரு ஆணின் குரல், உற்று கவனித்ததில் அது ஹரியின் தந்தை நாராயணின் குரல். இவர் ஏன் திடீர்னு வந்திருக்கிறார் என்று எண்ணி கொண்டே சற்று தயக்கத்துடன் ஹரி என்று நான் கூப்பிட…ஏதோ அவனை காப்பாற்ற வந்த ஆபத் பாண்டவன் போல் நம்மை அவன் வரவேற்றான். உள்ளே சென்று…
நான் : ஹலோ அங்கிள்…எப்போ வந்தீங்க ? நல்ல இருக்கீங்களா ?
நாராயணன் : வா பா…நான் இப்போ தான் காலையில வந்தேன். நீ எப்படி இருக்க ?
நான் : நல்லா இருக்கேன் அங்கிள்..நான் ஏதோ தப்பான நேரத்துல வந்துட்டேன் போல…நீங்க ஏதோ மும்முரமா பேசிடிருந்தீங்க போல
நாராயணன் : அது ஒன்னும் இல்ல பா, அம்மா பையன் சண்டை நடுவே நான் மாட்டிக்கிட்டேன்.
நான் : அமைதியா இருக்க …
நாராயணன் : நீயே சொல்லுப்பா…உனக்கு தெரியும்ல , ஹரி US university சிலதுக்கு அப்பலி பன்னி இருந்தான்னு
நான் : அமாம் அங்கிள் தெரியுமே
நாராயணன் : அதுல ரெண்டு university ல full scholarship ஓட கிடைச்சிருக்கு.
நான் : Wow …நல்ல விஷயம் தானே அங்கிள்…டேய் congrats டா என ஹரியை நோக்கி சொன்னேன்
நாராயணன் : நல்லா விஷயம் தான் ஆனா அவங்கம்மா தான் புரிஞ்சிக்க மாட்டேங்கிறா…
மாமி : ஆமாம் இருக்கிற ஒரு பிள்ளைய வெளிநாடுக்கு அனுபிசிட்டு, நீங்களும் இங்க இல்லாம நான் மட்டும் இங்க எப்படி
நாராயணன் : உன்ன யாரு இங்க இருக்க சொன்னா ? ஏன் கூட டெல்லி வர வேண்டியது தானே
மாமி : ஆமாம், உங்களுக்கே இன்னும் 6 மாதம் சர்வீஸ் தான்…அப்புறம் நீங்களும் இங்க தான் வரணும்…அதும் இல்லாம நீங்க டெல்லி டு மும்பை டூர் அடிச்சிட்டே இருப்பீங்க…நான் அங்க வந்து என்ன பன்ன
ஹரி : மா நல்ல வாய்ப்பு மா …Just 2 years முடிஞ்சதும் எனக்கு அங்கேயே வேலை கிடைச்சிடும்..அப்புறம் உங்களையும் அப்பாவையும் நான் அங்கேயே கூட்டிட்டு போய்டுவேன்
ஹரி US செல்ல துடிததில் ஒரு காரணமும் இருந்தது. அவன் மைதிலி என்ற ஒரு பெண்ணை காதலித்தான். எங்கே classmate தான். அவளும் அதே university எல்லாம் அப்பலி செய்து இருந்தால்…அதான் நம்ம ஆளு இப்படி துடிக்கிறான்
ஹேமா மாமியை சம்மதிக்க வைக்கும் படலம் ரெண்டு நாட்கள் நீடித்தது.
முடிவு ஹரியும் அவன் தந்தை நாராயணனும் மாமியை ஒப்புக்கொள்ள வைத்திருந்தனர், ஆனால் ஒரு நிபந்தனையின் அடிப்படையில். அந்த நிபந்தனை வேறு ஒன்றும் இல்லை நாராயணன் வேலையை மாற்றிக்கொண்டு இங்கு வந்து விட வேண்டும் என்பது தான். உண்மையை சொல்ல வேண்டும் என்றால் நாராயணன் வேளைக்கு செல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்லை. அவரது 55 வயதிற்குள் அவர் நல்ல சொத்து சேர்த்து இருந்தார். அவர் இல்லாத காலத்திலும் மாமியும் ஹரியும் யாரிடமும் கை எந்தா வண்ணம் பல வருமானத்தை ஏற்படுத்தி இருந்தார். சிட்டியில் 3 வீடுகள் வாடகை மட்டும் அந்த காலத்திலேயே 30 ஆயிரம் வரை வரும். அது இன்றி பேங்க் deposits , அது இது என பல வழி வருமானம் ஏற்படுத்தி இருந்தார் .
அடுத்த 3 வாரங்கள் ஹரி கிளம்பும் மும்முரம். நாராயணன் டெல்லி திரும்பி சென்றிருந்தார் அதனால் ஹரியுடன் ஒத்தாசையாய் நானே அங்கும் இங்கும் சுற்றி கிளம்ப தேவையான அனைத்தையும் பார்த்துக்கொண்டேன். ஹரி கிளம்பும் நாட்கள் நெருங்கும் ஒவ்வொரு நாளும் மாமியை சோகம் கவ்வி கொள்ள தொடங்கி இருந்தது. அந்த நாளும் வந்தது…ஹரி US செல்லும் தினம். நாராயணன் 3 நாட்கள் லீவில் அன்றுதான் வந்து இருந்தார். விடியற் காலை 2 மணிக்கு flight . நீயும் வரணும் டா என்று ஹரி ஒரே ஆர்பாட்டம். சரி டா வரேன் இன்று ஒப்புக்கொண்டேன்.
ஹரி வீட்டில் அவர்களின் மாருதி அல்டோ இருந்தது. நான் வண்டி ஓட்ட, நாராயணன் என் அருகில் முன்னே அமர்ந்துக்கொண்டார். ஹரியும் மாமியும் பின் சீட்டில் அமர்ந்துக்கொண்டனர். மாமி வழி எல்லாம் ஹரிக்கு ஒரே அறிவுரை…எல்லாம் எண்ணெய் தேய்ச்சு குளி, நல்ல சாப்பிடு, டெய்லி போன் பன்னு இப்படி பட்ட மேட்டர் தான்…ஹரியை மாமி கண்ணீர்மல்க விடையளித்து, ஹரியும் உள்ளே check in முடித்து அவன் தந்தைக்கு call செய்து சொல்லும் பொழுது மணி 1:15. கிளம்பலாமா என்று நாராயணன் மாமியை கேட்க…ஏங்க பிளிக்ட் கிளம்பும் வரை இருந்துட்டு போலமங்க…அவனிடம் பேசனும் போன் பண்ணுங்களேன். மாயும் ஹரியும் அடுத்து அவன் 1:45 போர்டு செய்யும் வரை பேசிகொண்டே இருந்தனர். ஹரி போர்டு செய்து வெளியில் அவன் flight பெயர் எதுரில் departed என status விழுந்த பின்னரே அங்கிருந்து கிளம்பினோம். இப்பொழுது மாமியும் நாராயணனும் பின் சீட்டில் அமர்ந்துக்கொண்டனர். எனக்கு அப்படி ஒரு பொறமை எங்கிருந்து தான் வந்ததோ. மாமி அழுது கொண்டே நாராயணனின் தோல் மீது சாய, அவர் ஏதோ ஆறுதல் கூறிக்கொண்டே வந்தார்.
நாங்கள் வீடு வந்து சேர மணி 3:20 ஆனது .
நாராயணன் : டேய் மதன், இனிமேல் நீ போய் உங்க வீட்ல disturb பண்ண வேண்டாம். இங்கேயே படுத்துக்கோ..
நான் : இல்ல அங்கிள்