தன் நெஞ்சில் இருந்த அனிதாவின் முகத்தை அனைத்துக்கொண்டு ” சரி விடும்மா,, போகப்போக எல்லாம் சரியாயிடும்,, எனக்கு தெரிஞ்சு பாஸ்க்கு முன்னவிட இப்போ எவ்வளவோ கோபம் எல்லாம் குறைஞ்சிருக்கு,, இன்னும் கொஞ்சநாள் ஆனா எல்லாம் சரியாயிடும் பாரு” என்று ஆறுதல் சொன்னான்
அவனுடைய இதமான அணைப்பில் தனது துக்கத்தை மறந்த அனிதா கண்களை துடைத்துக்கொண்டு எழுந்து நின்று ” எங்க மான்சியை காணோம்” என்றாள்
” அவங்களை சுகன்யாகிட்ட ஒப்படைச்சுட்டு வந்தேன்,, இனிமேல் பிரச்சனை இல்லை” என்று கார்த்திக் சொல்ல
” அப்ப சரி நான் கிளம்புறேன்,,உங்களை நம்பித்தான் என் பிரண்ட்டை ஒப்படைச்சுட்டு போறேன் கொஞ்சம் கவனமா பார்த்துக்கங்க,, அவ ரொம்ப பயந்த சுபாவம்,, எதுவாயிருந்தாலும் பொசுக்குன்னு அழுதுடுவா ,, ப்ளீஸ் கார்த்திக் கொஞ்சம் கேர் எடுத்து அவளை பார்த்துக்கங்க” என்று சொல்லிவிட்டு அனிதா போக
” ஏய் ஹனி உன் ப்ரண்ட்டை பார்த்துக்க எனக்கு கூலி எதுவும் கிடையாதா?” என்று குரலில் கேலி கொப்பளிக்க கேட்டவனை நெருங்கிய அனிதா ” ஆமா நான் வந்ததை எங்க அண்ணன் கிட்ட எப்படி சொன்னீங்க,, அனிதா மேடம் வந்திருக்காங்கன்னு தானே?,, அதனால உங்களுக்கு இன்னிக்கு கோட்டா கட்,, ஆனா அதுக்கு பதிலா இது” என்றவள் அவன் தலையில் நறுக்கென்று ஒரு குட்டு வைத்துவிட்டு ” என்னை மேடம்னு சொன்னதுக்கு இதுதான் கிடைக்கும்” என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே ஓடிப்போனாள்
தலையை தடவிக்கொண்டு அவள் போன திசையையே பார்த்த கார்த்திக்,, உதட்டில் புன்னகை மலர தனது இருக்கையில் போய் அமர்ந்தான்
” கண்மணியே,, கட்டணமில்லா இலவச அறிவிப்பு!
” என்னிடம் நீ காதலை வாங்கினால்..
” என் இதயத்தை இலவசமாக தருகிறேன்!
” என்னிடம் நீ கவிதைகளை வாங்கினால்..
” என் முத்தங்களை இலவசமாக தருகிறேன்!
சத்யனின் அறையிலிருந்து அனிதா வெளியேறியதும் சட்டென்று திரும்பிய சத்யன் மூடியிருந்த கதவையே சிறிதுநேரம் வெறித்துப் பார்த்தான்,, இன்னும் கொஞ்சம் பொருமையாக பேசியிருக்கலாமோ என்று நினைத்தான்,, அடுத்த நிமிடமே அதை மறந்துவிட்டு கேன்வாஸ்ல டிசைனை வரைய ஆரம்பித்தான்
அன்று மதிய உணவு இடைவெளியின் போது சத்யன் அறைக்கு கார்த்திக் வந்தான்,, “ பாஸ் சாப்பிட போகலையா டைம் ஆச்சு” என்று கார்த்திக் கேட்க
” இனிமேல்தான் போகனும் கார்த்திக்,, இன்னிக்கு வீட்டுலேர்ந்து சாப்பாடு வராது,, பாட்டி ஊருக்கு போய்ட்டாங்க,, துணைக்கு சமையல்காரம்மாவும் போயிருக்காங்க,, நாலு நாளைக்கு நானும் கேன்டீன்ல தான் சாப்பிடனும்,” என்ற சத்யன் தனது சேரில் இருந்து எழுந்து மேசையை சுற்றி கார்த்திக் அருகில் வந்து தோளில் கைபோட்டு “ வா போகலாம்” என்று கதவை திறந்து கொண்டு வெளியேறி கேன்டீனுக்கு போகும் வராண்டாவில் நடந்தான்
சத்யனும் கார்த்திக்கும் கல்லூரி தோழர்கள்,, இந்த மில்லின் பொருப்பை சத்யன் ஏற்றதுமே,, வேலை தேடிக்கொண்டிருந்த கார்த்திக்கை தன்னுடைய மேனேஜராக்கிக் கொண்டான்,, சத்யன் கார்த்திக்கை எப்போதுமே தோழனாக நினைத்தாலும்,, கார்த்திக் அலுவல் அல்லாது மற்ற நேரங்களில் கூட சத்யனை ஒரு முதலாளியாகத்தான் நினைப்பான்,, எப்போதாவது மாலை வேலைகளில் இருவரும் அரட்டையடித்து பேசிக்கொள்வதோடு சரி,, மத்தபடி இருவரும் தங்கள் நட்பை நாகரீகமாக மெயின்டெய்ன் செய்தார்கள்
கேன்டீன் செல்லும் பாதையில் திரும்பிய சத்யன் “ என்ன கார்த்திக் காலையில அனிதா என் ரூமிலிருந்து அழுதுகிட்டே நேரா உன் கேபினுக்கு தான் வந்தா போலருக்கு” என்று சத்யன் கேட்க
அவனுக்கு என்ன பதில் சொல்வது என்று புரியாமல் தடுமாறிய கார்த்திக் “ அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல பாஸ் புதுசா வேலையில் ஜாயின் பண்ண மான்சியை கவனமா பார்த்துக்க சொல்றதுக்காக வந்தாங்க, அவ்வளவுதான்” என்று கார்த்திக் தடுமாறியபடி சொன்னான்
“ ஏன்டா மறைக்கிற, அதான் உன் சட்டையில் இருக்கிற கண்ணீர் கரையே சொல்லுதே,, என்ன நடந்துச்சுன்னு,, கார்த்திக் நான் எதுவுமே அவளை திட்டலை,, அவ வீட்டை பத்தி பேசினா அது எனக்கு பிடிக்கலை,, அதனால நீ கிளம்பலையான்னு கேட்டேன் அதுக்கு அப்படி அழுவுறா” என்று சத்யன் தன் மீது தப்பில்லை என்பது போல விளக்கம் சொன்னான்
தன் சட்டையில் இருந்த அனிதாவின் கண்ணீர் கரையை குனிந்து பார்த்த கார்த்திக் ,, ச்சே இதை கவனிக்காம விட்டுட்டமே,, என்று மனதுக்குள் தன்னை கடிந்துகொண்டு “ புரியுது பாஸ்,, விடுங்க எல்லாம் சரியாயிடும்” என்று கார்த்திக் சொல்ல,, இருவரும் கேன்டீனுக்குள் நுழைந்தார்கள்
முதலாளியை பார்த்ததும் சாப்பிட்டு கொண்டிருந்த அனைவரும் வணக்கம் சொல்ல,, எல்லாரையும் கையசைத்து சாப்பிட சொல்லிவிட்டு காலியாக இருந்த இருக்கைகளில் இருவரும் அமர்ந்தனர் ,,
சர்வர் தண்ணீர் டம்ளரை எடுத்துவந்து வைக்க,, சத்யன் தண்ணீரை எடுத்து குடித்துவிட்டு “ என்ன கார்த்திக் அனிதாவோட படிப்புதான் முடிஞ்சு போச்சே,, வீட்டுல சொல்லி சீக்கிரமா கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணவேண்டியது தானே” என்று மூன்றாவது மனிதனைப் போல தங்கையின் திருமணத்தை பற்றி சத்யன் பேசினான்
ஆனால் கார்த்திக் அதைப்பற்றி வருந்தியதாக தெரியவில்லை,, அவனுக்கு கிட்டத்தட்ட பத்து வருடங்களாக சத்யனின் குணம் தெரியும் “ எங்கவீட்டுல எல்லாருக்கும் ஓகே பாஸ்,, ஆனா அனிதா தான் இப்போ கல்யாணம் வேண்டாம்னு பிடிவாதமா இருக்கா” என்றான்
டேபிளில் விழுந்த நீர்த்துளியை விரலால் இழுத்து பெருக்கல் குறியாக போட்டபடி “ ஏனாம்” என்றான் சத்யன்
“ ம் அவளைவிட நீங்க ஓன்பது வயசு பெரியவனாம்,, உங்களுக்கு கல்யாணம் ஆனப்புறம் தான் எங்களுக்கு கல்யாணம்னு அனிதா தீர்த்து சொல்லிட்டா” என்று கார்த்திக்கும் தீர்மானமான குரலில் சொன்னான்
அதை கேட்டதும் கோபமான சத்யன் முஷ்டியை மடக்கி சத்தம் வராமல் மேசையில் குத்திவிட்டு “ ஏன்டா உங்க ரெண்டு பேருக்கும் என்ன லூசா புடிச்சிருக்கு,, நான்தான் கல்யாணமே பண்ணிக்க போறதில்லைன்னு பல தடவை சொல்லிட்டேன்,, அப்புறம் ஏன்டா என்னை காரணம் காட்டி உங்க கல்யாணத்தை தள்ளிப்போடுறீங்க,, முட்டாள்த்தனமாக எதுவும் செய்யாமல் சீக்கிரமா கல்யாண தேதியை பிக்ஸ் பண்ணுங்க” என்று கோபம் உச்சத்தில் இருந்தாலும் குரலை அடக்கிக்கொண்டு பேசினான் சத்யன்