சத்யன் வீட்டுக்குள் நுழையும்போது வழக்கத்தை விட மணி பத்தாகியிருந்தது … மான்சியின் அறையில் விளக்குகள் நிறுத்தப்பட்டிருக்க… பஞ்சவர்ணம் மகனுக்காக விழித்திருந்தார்..
சத்யன் சத்தமின்றி அறைக்குள் நுழைந்து, மான்சியின் தூக்கத்தை கலைக்காமல் கைலிக்கு மாறி சாப்பிட வந்து அமர்ந்தான்… சாப்பிடும்போது அம்மாவிடம் விஷயத்தை சொல்ல..
பஞ்சவர்ணத்துக்கு ரொம்பவும் சந்தோஷம்,, “ செல்வி வாயாடியா இருந்தாலும் ரொம்ப நல்லவ ராசு, என்னடா இந்த தேவன் பய அடிக்கடி இங்கயே வந்து சுத்துதேன்னு பார்த்தா…. விஷயம் இதுதானா? ம்ம் ரெண்டு பேருக்கும் பொருத்தமாத்தான் இருக்கும்,, வீரனுக்கு ஒரு பொண்ணைப் பார்த்து முடிச்சிட்டு அதுக்கு அடுத்த முகூர்த்ததுல இவங்க ரெண்டு பேருக்கும் பண்ணிடவேண்டியதுதான்” என்று உற்சாக மிகுதியில் பஞ்சவர்ணம் பேசிக்கொண்டே போக.. சத்யன் சாப்பிட்டபடியே உம் கொட்டினான்…
சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு எழுந்த சத்யன் வாசலில் கிடந்த கட்டிலில் படுத்து ‘புதிதாய் தோன்றிய இந்தப் பிரச்சனைக்கு என்ன தீர்வு,, வீரேன் இதை எப்படி எடுத்துக்கொள்வான் என்று சத்யன் யோசித்தபடி இருந்தான்…
சரி எதுவாயிருந்தாலும் விடிஞ்சதும் பார்க்கலாம் என்று கண்மூடிப் படுத்தவன் படுத்த சிறிதுநேரத்திலேயே உறங்கிப் போனான்… மான்சியினுடனான அழகான கனவு ஒன்றின் தாக்கத்தால் நடு இரவில் விழித்தவன், தண்ணீர் தாகமெடுக்க கட்டிலுக்கடியில் இருக்கும் தண்ணீர் ஜக்கை எடுக்க குனிந்தவன் திகைப்பில் அலறி எழுந்து அமர்ந்தான்
கட்டிலுக்குப் பக்கத்தில் வெறும் தரையில், தலைக்கு தலையணை கூட இல்லாமல், கைகளை தொடைகளுக்கு நடுவே வைத்துக்கொண்டு தனது மொத்த உயரத்தையும் குறுக்கிக்கொண்டு படுத்திருந்தாள் மான்சி.
சத்யன் கட்டிலைவிட்டு இறங்கி தரையில் அமர்ந்து “ மான்சி……” என்ற கூவலுடன் அவள் தலையை எடுத்து தன் நெஞ்சோடு அழுத்திக்கொண்டான்…
மான்சி அவன் இடுப்பை தன் கைகளால் வளைத்துக்கொள்ள … “ என்னடா கண்ணம்மா இதெல்லாம்? ஏன் இங்க வந்து படுத்த? ” குமுறினான் சத்யன்…
அவன் மார்பை தன் உதட்டால் உரசியபடி… “ நீ வருவேன்னு நைட்டெல்லாம் வெயிட் பண்ணேன்… நீ வரவேயில்ல. வெளிய வந்து பார்த்தா நீ இங்க தூங்குன.. சரி இந்த கட்டில்லயே படுக்கலாம்னு பார்த்தா இடமில்லை.. அதான் கீழயே படுத்துட்டேன்” என்று மான்சி மெல்லிய குரலில் சொல்ல….
“ அதுக்காக இப்படியா? என்னை எழுப்பியிருக்கலாமே?” என்று சத்யன் சொல்ல…
நிமிர்ந்து அவனை பொய்யாய் முறைத்த மான்சி “ எதுக்கு எழுப்பனும்? என்னடா பொண்டாட்டிய அந்த நிலைமையில விட்டுப் போனமேன்னு நீதான் வந்திருக்கனும்.. இங்க என்னடான்னா வெக்கங்கெட்டுப் போய் நானே வந்துருக்கேன்” என்று மான்சி நக்கலாக கூறி முடிக்க…
சத்யனுக்கு எதுவோ புரிவது போல் இருக்க மான்சி என்று அவளை இறுக்கியணைத்துக் கொண்டான்… அவசரமாக அவளை அள்ளி எடுத்தான்… அறையை நோக்கி வேகமாக நடந்தான்…
அன்று மாலை போல் அல்லாது மென்மையாக மான்சியை கட்டிலில் கிடத்திவிட்டு.. இவனும் பக்கத்தில் சரிந்து அவளைத் தன் பக்கம் திருப்பி அணைத்து நெற்றியில் மென்மையாய் முத்தமிட…
மான்சி அவன் கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டு ” எனக்கு அன்னிக்கு குடுத்த மாதிரி முத்தம் வேனும்” என்று அவன் காதில் கிசுகிசுக்க…
என்றைக்கு மாதிரி என்ற நினைப்பில் சத்யனின் உடல் சற்று விரைத்தாலும் .. மெதுவாக ஏறி அவள் மீது படர்ந்து … ” என்னிக்கு மாதிரி ?” என்றான் ரகசியமாக….
” அதான் மாமா அன்னிக்கு குடுத்தியே…? என்னோட உதட்டை கடிச்சு.. நாக்கோட சண்டைபோட்டு.. பல்லெல்லாம் மோதிக்கிட்டு.. வாயில வந்த எச்சியெல்லாம் உறிஞ்சி…. அந்த மாதிரி முத்தம் மாமா” மான்சி கிள்ளையாய் கொஞ்சினாள்
சத்யன் நெற்றியில் இருந்த முத்தத்தை ஆரம்பிக்க… ” அய்யோ இப்படியில்ல மாமா… அப்போ உன் கை ரெண்டும் இங்கே இருந்துச்சு” என்று சத்யன் கையை எடுத்து தன் மார்புகளின் மீது வைத்தவள்… ” அப்புறம் நீ பண்ணியே அதே மாதிரி மாமா” என்று மறுபடியும் ரகசியம் சொன்னாள்
சத்யன் அவள் என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்று புரிந்தாலும் புரியாதது போல் ” ம்ம் என்ன பண்ணேன்” என்று கேட்டுவிட்டு அவள் மார்பை அழுத்தி வருடினான்..
இவ்வளவு நேரம் எல்லாவற்றையும் தெளிவாக சொன்னவளுக்கு இப்போது வெட்கம் வந்துவிட ” நான் சொல்லமாட்டேன் போ” என்று சினுங்கினாள்..
அவள் மார்பின் கனத்தை பரிசோதித்த படி ” சரி அதே மாதிரி பண்ணவா?” என்று கேட்டபடி அவள் இரவு உடையின் மேல் சட்டையை கழட்டினான்