அடுத்த நாள் சந்த்ரு கல்லூரிக்கு போன உடனேயே அவன் அறைக்கு சென்றேன். கம்ப்யூட்டரை ஆன் செய்தேன்.
ஆனால் எங்கே தேடுவது ‘எதை’ தேடுவது என்று தெரியாமல் தவித்தேன்.
என்னுடைய கம்ப்யூட்டர் ஞானம் அவ்வளவு ஒன்றும் மோசமில்லை. முதலில் ‘find file’ programme ஐ திறந்தேன்.
அந்த window வந்ததும் என்ன type செய்வது என்று தெரியவில்லை.
முதலில் அந்த programme இல் சந்த்ரு எதையாவது தேடி இருக்கிறானா என்று scroll செய்து பார்த்தேன். முதல் அதிர்ஷ்டம் அதில் *** என்ற வார்த்தை இஇருந்தது.
என் நெஞ்சு அடித்து கொள்ள அதை clik செய்தேன். கொஞ்ச நேரத்தில் D drive இல் இருந்து சில folder கள் வந்தன. முதலில் வந்த folder ஐ திறந்தேன். MS word file கள் மொத்தம் எட்டு இருந்தன.
என் இதயம் திக் திக் என்று அடித்து கொள்ள ஒவ்வொன்றாக படித்தேன். ஒவ்வொரு file க்கும் ims-1, ims-2, ims-3….. என்று எட்டு வரை பெயர் கொடுத்திருந்தது. ims என்றால் என்ன? அந்த file களில் சந்த்ரு என்ன வைத்திருக்கிறான்? முதலில் ims-1 file ஐ clik செய்தேன்.
ரண்டு வினாடி நேரம் கம்ப்யூட்டர் யோசித்தது. பின்னர் MS word file திறந்தது. ஆனால் matter ஒன்றும் வரவில்லை. பட படக்கும் இதயத்துடன் கம்ப்யூட்டரையே கொஞ்ச நேரம் வெறித்து பார்த்தேன்.
அதன் பிறகுதான் திரையின் கீழே ஒரு சிறிய massage box blink ஆகியதை கவனித்தேன். அதை clik செய்தவுடன் திரையின் மத்தியில் அந்த massage box அந்த file ஐ திறக்க password கேட்டது.
இதோ நான் தேடியது கிடைக்க போகிறது என்ற சந்தோஷம் ஒரு வினாடியில் கரைந்தாலும், ‘ஏதோ’ இருக்கிறது என்ற எதிர்ப்பார்ப்பு அதிகமாகியது.
ஆனால் password என்னவென்று தெரியவில்லையே! ‘சந்த்ரு’ என்று அதில் type செய்தேன். ok வை clik செய்ததும், password தப்பு என்று கம்ப்யூட்டர் என்னை வெறுப்பேற்றியது. ‘கல்பனா’ என்று என் பெயரை type செய்தேன்.
இல்லை, கம்ப்யூட்ட்ர அதையும் நிராகரிக்க அவசரத்தில் மனதில் வந்த எல்லா வார்த்தைகளையும் type செய்தேன். ம்ஹ�ம்..கம்ப்யுட்ட்ர எதற்கும் அசையவில்லை.
மனம் அவசரப்பட அதை விட்டு விட்டு வேறு folder க்கு தாவினேன். அதிலும் வரிசையாக wms-1,wms-2….என்று வரிசையாக 10 வரை MS word file கள் இருந்தன.
அதை clik செய்ய அந்த file களும் password கேட்டன. அவசரத்திலும், ஆத்திரத்திலும் எனக்கு அழுகையாக வந்தது. ஆனால் அதிலும் ஒரு சந்தோஷம். நிச்சயம் சந்த்ரு எதையோ வைத்திருக்கிறான்.
இல்லையென்றால் ஏன் password போட்டு வைத்திருக்க வேண்டும். வியர்க்க வியர்க்க, என்னென்னமோ யோசனை செய்தும் சரியான password கிடைக்கவில்லை.
வெறுப்பில் கம்ப்யூட்டரை நிறுத்திவிட்டு வெளியே வந்தேன்.
சந்த்ரு நிச்சயம் எதையோ வைத்திருக்கிறான். அது மட்டும் தெரிந்து விட்டால்…..பின்னர் அதை வைத்தே அவனை அடித்து விடலாம்.
சந்த்ருவிடமே கேட்டு விடலாமா என்று தோன்றியது. என்னவென்று கேட்பது? ‘நான் கம்ப்யூட்டரில் *** என்ற வார்த்தையை தேடினேன்.
இந்த file எல்லாம் வந்தது. அதன் password என்ன’ என்றா கேட்பது!
கைக்கு எட்டியது வாய்க்கு எட்டவில்லை என்ற ஆத்திரத்தில் உடனே சுய இன்பம் செய்ய தோன்றியது.
கதவை சாத்தி விட்டு சந்த்ருவை நினைத்து என் பெண்மையில் கை விரலை விட்டு ஆட்டி, முலைகளை பிசைந்து உச்ச இஇன்பம் எய்தினேன்.
மனம் ஒரு கணம் சாந்தி அடைந்தாலும் மறுகணம் கம்ப்யூட்டருக்கே சென்றது. இயலாமையில் மனம் வெறுத்தது.
அன்று இரவு தனிமையில் படுத்திருந்த போது எந்தவிதமான தொந்திரவும் இல்லாமல் ஆழ்ந்து யோசனை செய்து பார்த்தேன்.
சந்த்ருவுக்கு பிடித்தமானது எது அல்லது யார்? இல்லை ஏதாவது நம்பர் போட்டிருப்பானா?
எப்படி password ஐ கண்டு பிடிப்பது? விடக்கூடாது.
இது அருமையான சந்த்ர்ப்பம். நிச்சயம் கண்டு பிடித்தேயாக வேண்டும். ஆனால் எப்படி? மூளையை மீண்டும் மீண்டும் கசக்கி பிழிந்து யோசனை செய்தேன்.
தூக்கமா இல்லை விழிப்பா என்று தெரியாமல் மயங்கும் வேளையில் என்னை சந்த்ரு ‘அம்மா’ என்று அழைப்பது போல கேட்டது. சட்டென்று விழித்து கொண்டு எழுந்து உட்கார்ந்தேன்.
‘அம்மா’ ஏன் அப்படி இருக்க கூடாது? சந்த்ரு எப்பவும் ‘அம்மா’….அம்மா’ என்றல்லவா எப்போதும் என் முந்தாணையை பிடித்து கொண்டு இருப்பான். ஏன் ‘அம்மா’ என்ற வார்த்த password ஆக இருக்க கூடாது….. சே ..எனக்கு இது முன்பே தோன்றியிருக்க வேண்டும்.
நாளை நிச்ச்யம் அந்த இரும்புத் திரையை உடைத்து விடுவோம் என்ற நம்பிக்கையில் அப்படியே தூங்கி போனேன்.
சந்த்ரு கல்லூரிக்கு போனானோ இல்லையோ, நேரத்தை கொஞ்சமும் வீணாக்காமல் அடுத்த நிமிஷமே அவன் அறைக்கு சென்று கம்ப்யூட்டரை ஆன் செய்தேன்.