திருமண இரவில் ஒருவரையொருவர் புரிந்துகொள்ள வேண்டிய நேரத்தில் சத்யனுக்கு தகப்பனின் மரணம் இடிபோல் விழ அதிலிருந்து அவன் மீண்டு தன் மனைவியைப் பார்க்கவே சத்யனுக்கு ஒரு மாதம் ஆனது, ஆள்வார் இறந்து முப்பது நாட்கள் கழித்துதான் சத்யன் சொர்ணா இருவரும் முதலிரவுக்கு ஏற்பாடு செய்தனர்,,
முதல்முறையாக மனதில் எந்த குழப்பமும் இன்றி மனைவியை ஏறிட்டவனுக்குள் அவளது அழகும் அமைதியும் பெரிதும் கவர்ந்தது… இவனைவிட இரண்டு வயதே சிறியவள் என்றாலும் சத்யனுக்குப் பொருத்தமின்றி ரொம்பவே பூஞ்சையாக இருந்தாள் சொர்ணா.. அவன் உயரத்துக்கும் கம்பீரத்துக்கும் தான் ஏற்றவள் இல்லை என்ற குற்றவுணர்வோடு அவனை தனக்குள் அனுமதித்தவள்,,
சத்யன் காட்டிய அன்பிலும் மென்மையிலும் கவரப்பட்டு அவனே உலகம் என்று ஆனாள் அவர்களின் அழகான உறவுக்கு பரிசாக அழகான பெண் குழந்தை பிறந்தது,, ஆனால் அந்த ஒரு குழந்தையை சுமந்ததிலேயே சொர்ணாவின் கருப்பை பலகீனமாகிவிட உடனடியாக அறுவை சிகிச்சை செய்து அகற்றவேண்டிய நிலை,, தன் குடும்பத்துக்கு ஆண் வாரிசு இல்லையே என்ற துக்கத்தை மனதுக்குள் போட்டு புதைத்த பஞ்சவர்ணம், மருமகளை மகளாக கனிவுடன் கவனித்தார்…
காதலை உணரவேண்டிய தருணத்தில் சத்யனின் வாழ்க்கை ஆஸ்பத்திரி மருந்து மாத்திரை என்றானது, அடிக்கடி நோய்வாய்ப்பட்ட மனைவியை அழைத்துக்கொண்டு மருத்துவமனைக்கு செல்வதும்.. அப்பா விட்டுவிட்டுப் போன கடமைகளை செய்யவுமே நேரம் சரியாக இருந்தது,, சிறுவயதிலேயே நிறைய வாழ்க்கை அனுபவங்களை பெற்றான் சத்யனின் மகள் சிவாத்மிகா. தன் தாயைப்போல் அமைதியும் அழகும் ஒன்றாய் நிறைந்தவள்..
அவள் மட்டும்தான் சத்யனின் சந்தோஷம்.. விவசாய வேலை தேங்காய் எண்ணை ஆலையில் ரைஸ்மில் இவற்றில் வேலை இல்லாத நேரங்களில் மகளைத் தூக்கிக்கொண்டு அக்காவின் வீட்டுக்குப் போய்விடுவான்… சொர்ணா முடிந்தவரைக்கும் சத்யனுக்கு மனைவியாக இருந்து அவன் தாபத்தை ஓரளவு குறைத்தாள்,, அவர்களின் தாம்பத்யம் ஓகோவென்று இல்லாவிட்டாலும் ஓரளவுக்கு நடந்தது..
தனக்கொரு மகன் இல்லையே என்ற வருத்தம் மனைவியை பாதிக்காதவாறு மிகவும் கவனமாக இருந்தான் சத்யன் ஆனால் தன் கணவனுக்கு ஒரு ஆண் வாரிசை தரமுடியவில்லையே என்ற ஏக்கம் சொர்ணாவை நாளுக்குநாள் உருக்கியது,, ஒருநாள் உறவு முடிந்த இரவில் “ நம்ம குடும்பத்துக்கு ஒரு ஆண் வாரிசு வேண்டும் இரண்டாவது திருமணம் செய்துகொள்ளுங்கள்” என்றவளை சத்யன் முறைத்த முறைப்பில் பயந்துபோய் அத்தோடு அந்த பேச்சை விட்டுவிட்டாள் சொர்ணா..
இவர்களின் ஏக்கத்தை தீர்க்கும் வகையில் அழகாக வளர்ந்தாள் சிவாத்மிகா… மகள் பத்தாம் வகுப்பு போகும்போது சொர்ணா உடல் நலிந்து படுக்கையில் விழுந்தாள்.. அன்று பதினெட்டு வயதில் சத்யனுக்கு ஏற்ப்பட்ட அதேநிலை இன்று அவன் மகளுக்கு பதினைந்தாவது வயதில் ஏற்ப்பட்டது,, சொர்ணா தனக்கு மரணம் சம்பவிக்கும் முன் மகளின் திருமணத்தை பார்க்கவேண்டும் என்று சத்யனின் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டு கண்ணீர்விட,,
தன்னுடன் பதினாறு வருடங்கள் வாழ்ந்த மனைவியின் ஆசையை நிறைவேற்றும் பொருட்டு மவுனமாக தலையசைத்தான் சத்யன்,,ஏற்கனவே சொர்ணாவின் அண்ணன் மகனுக்குத்தான் தன் மகளை தரவேண்டும் என்ற ஆசை அவளுக்கு இருந்ததால்,, கோவயிமல் இஞ்சினியரிங் நான்காம் ஆண்டு படித்துக்கொண்டிருந்த சொர்ணாவின் அண்ணன் மகன் கார்த்திக்கும் சிவாத்மிகாவுக்கும் திருமணம் நடைபெற்று சிமாத்மிகா தன் கணவனுடன் கோவைக்கு போய்விட்டாள்…
உயிராய் வளர்த்த மகளை திருமணம் செய்துகொடுத்துவிட்டு.. நோயுற்ற மனைவியுடன் கஷ்டப்படும் மகனைப் பார்த்து பஞ்சவர்ணம் கண்ணீர் விடாத நாளே கிடையாது,, படுத்தபடுக்கையாக இருந்தபடியே தன் மகள் வயிற்றில் ஒரு மகளையும் பார்த்துவிட்டு தனது வாழ்க்கைப் பயனத்தை முடித்துக்கொண்டாள் சொர்ணா…
இளமையை முழுமையாக உணரக்கூடிய தனது முப்பதாறாவது வயதில் மனைவியை இழந்து. மகளுக்கு திருமணம் செய்து ஒரு பேத்தியை பார்த்துவிட்டான் சத்யன்,, அவன் வாழ்க்கையில் காதல் என்றால் என்னவென்று உணரா முடியாமலேயே போனது,, தன் குடும்ப கௌரவம், தன் தகப்பனின் கண்ணியம் என்ற இரும்பு போர்வையை மூடிக்கொண்டு தன் இளமையை அதற்க்குள் அடக்கிவைத்தான் சத்யன்…
அவன் வயலில் வேலைசெய்யும் பெண்களைக்கூட கண்ணியத்துடன் பார்க்கும் தன் இளமைக்கு வடிகாலாக தனது உழைப்பை நம்பினான், உழைப்பில் தன் கவனத்தை செலுத்திய சத்யனின் உடல் உரமேறியது, கூலியாட்களோடு தானும் ஒரு ஆளாக வேலை செய்யும் மகனைப் பார்க்க பெருமையாக இருந்தாலும், அவனது உழைப்பு இரவில் களைத்துப்போய் உறங்குவதற்காகத்தான் என்று புரிந்துகொண்ட தாயின் உள்ளம் ஊமையாய் கண்ணீர்விட்டது ஒரு வயலுக்கு உணவு எடுத்துவந்த பஞ்சவர்ணம் மகனுக்கு சாப்பாட்டை போட்டபடி
“ ஏன் ராசா, உனக்கு என்னா வயசாச்சு? இந்த வயசுல சாமியாரு மாதிரி ஏன்ய்யா வாழனும்? ஒரு நல்ல பொண்ணாப் பார்த்து கல்யாணம் பண்ணிக்க ராசா?” என்று மகனிடம் தன் வேண்டுதலை வைக்க…. “ அம்மா நீங்க சொன்னது கோயமுத்தூர்ல நம்ம சம்மந்தி காதுல விழுந்தா காறித்துப்பிட்டு போயிடுவாங்க,, போம்மா… போய் வேலையைப் பாருங்க… எனக்கு எல்லாம் முடிஞ்சு போச்சு,
இனிமேல் என் வாழ்க்கையில் எதுவும் கிடையாது” என்றவன் பாதி சாப்பாட்டில் எழுந்துகொள்ள.. அத்துடன் அந்த பேச்சை விட்டுவிட்டார் பஞ்சவர்ணம்.. சத்யனுக்கு யாருமில்லை என்ற கவலையைப் போக்குவது போல், வீரேந்திரனும் தேவேந்திரனும் இவன் மீது ரொம்பவே பாசமாக இருந்தார்கள்,, இருவரும் டிகிரி மட்டும் முடித்துவிட்டு தர்மனின் சொத்துக்களை பெருக்கும் பொறுப்பில் ஈடுபட்டனர்,, தாய்மாமன் சத்யனுக்கும் உதவ தயங்கமாட்டார்கள், அவர்களின் உறவு உறவுமுறையை தாண்டி ஒரு நட்பு வட்டத்திற்குள் இருந்தது…
ஆனால் உன் வாழ்க்கையை சூரையாட நான் இருக்கேன்டா என்பது போல் வந்து இறங்கினாள் சத்யனின் அக்கா மகள் மான்சி… சென்னையில் ஹாஸ்டலில் தங்கி பேஷன் டிசைனிங் படித்தவள், படிப்பை முடித்துக்கொண்டு அந்த கிராமத்தில் வந்து குதித்தபோது.. அந்த ஊர் இளவட்டங்களின் வாயில் வழிந்ததை வைகைக்கு திருப்பியிருந்தால் இரண்டு போகம் நெல்லே விளைந்திருக்கும்…
கிட்டத்தட்ட நான்கு வருடம் கழித்து மான்சி வந்து இறங்கியதுமே ஊரே பரபரப்பானது.. அக்கா வீட்டு தேவதை வந்துவிட்டதை அறிந்து சத்யன் மான்சியைத் தேடி அக்கா வீட்டுக்கு வந்தபோதுதான் முதன்முறையாக அவனது சன்யாச வாழ்க்கையில் அலையடிக்க ஆரம்பித்தது…