இவர்கள் பேச்சைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த.. புவியாழினி..
”இனி.. இவளுக்குனு புது ரிலேஷன்.. வந்துரும்..! நான்.. நீங்க எல்லாம்.. ஓல்டு..! நம்மள கண்டுக்கவே மாட்டா..” என சசியைப் பார்த்துப் பேசினாள்.
பல நாட்களுக்குப் பிறகு.. இன்றுதான்.. புவியாழினி அவனுடன் பேசுகிறாள்.
அதில் அவனுக்கு மட்டும் அல்ல.. கவிக்கும் ஆச்சரியம்தான்.!
ஆனாலும் சசி அதை வெளிக்காட்டிக் கொள்ளாமல்.. மிகவும் இயல்பாக.. சொன்னான்.
”அவ வாழ்க்கைதான.. அவளுக்கு முக்கியம்..!!”
”அதுக்குனு..” அவன் கண்களை நேரடியாகப் பார்த்தாள் புவி ”பழகினவங்கள.. நெருங்கினவங்கள.. எல்லாம் மறந்துட முடியுமா..?”
சசி லேசாகத் திகைத்தான்.
‘இது அவனை கேட்கும் கேள்வியோ.?’
இதை இடைபுகுந்து மாற்றினாள் கவி.
”மத்தவங்கள பத்தி எனக்கு தெரியாது.! பட் ஐம்’லாம் அப்படி நோ’ டா மாமு..! நம்ம நட்பு.. அப்படிப்பட்டதாடா..?”
”அதானே..! ச்சோ.. ஸ்வீட்றீ…” அவள் கன்னம் கிள்ளினான் சசி.
அதுகூட புவி கடுப்பாக வேண்டும் என்கிற எண்ணத்தில் செய்ததுதான்.!
அதைப் பார்த்த.. புவியின் நெஞ்சம் விம்மியெழ.. அவள் நெஞ்சைப் பிளந்து கொண்டு.. ஆழமான.. நெடுமூச்சு ஒன்று.. வெளிப்பட்டது.
”பழசெல்லாம் மறந்துடாம இருந்தா.. சரிதான்..” என்றாள்.
அர்த்த புஷ்டியுடன் சசியை ஒரு பார்வை.. பார்த்தாள் கவி.
சசி மெலிதான புன்னகையுடன்.. கண் சிமிட்டினான்.!!
கவிதாயினியின் திருமணக்காரியங்கள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது.
அவளுடைய தாய் மாமா.. அவர்களுடனேயே வந்து தங்கி இருந்து.. காரியங்களைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்.
அதில் சசியின் பங்கும்.. பெரிய அளவில் இருக்கவே செய்தது.!
அதன் விளைவாக.. புவியாழினி அவனிடம்.. பழைய பகை உணர்வை மறந்து.. மீண்டும் சாதாரணமாகப் பேசிப் பழகத் தொடங்கினாள்.
சசியும் அவளை அலட்சியப் படுத்தாமல்.. அவ்வப்போது அவளுடன் பேசினான்.!
அதே நேரத்தில்.. கவியின் முகத்தில் ஒரு அழகு கூடியது.
”சும்மாவா சொன்னாங்க.. கல்யாணம் முடிவானாலே.. மூஞ்சில ஒரு கலை வந்துரும்னு..” என்றான் சசி.
”அப்டிங்கற..?” எனப் புன்னகைத்தாள் கவி.
”அத்தனையும் மேக்கப்பு..!” என்றாள் புவியாழினி ”எப்ப பாரு.. மூஞ்சில எதையாவது பூசிட்டே இருக்கா..”
”அப்படியா.. கவி..? என்ன பூசற..?” சசி கேட்க…
”கல்ல மாவு.. பயத்தம் பருப்பு மாவு.. பாலாடை.. முட்டை.. சோத்து கத்தாலை.. இன்னும் எது கெடைக்குதோ.. அதெல்லாம் பூசறா..! இது இல்லாம.. சாப்பிடற ஐட்டமும்.. அப்படித்தான்.. பூரா ப்ரூட்ஸ் ஐட்டம்.. சாலட் போட்டு.. பாதி வாய்ல.. மீதி மூஞ்சில..” என புவி சொல்ல…
”ஏய்.. போதும் விடுடீ..!” எனச் சிரித்தாள் கவி ” உனக்கு எதுக்கு இத்தனை பொறாமை..? வேனும்னா நீயும் பூசு.. திண்ணு…”
”ஆஹா.. எனக்குத்தான் பொறாமை…?”
”வேற என்னவா..? இதுக்கு பேரு..?”
”போடி லூசு.. நீ என்னமோ சொல்லிக்க.. எனக்கென்ன..!” என்று அமைதியாகிவிட்டாள் புவி.
இது அவளுக்குள் இருக்கும் பொறாமை மட்டும் அல்ல.. ஒரு ஏக்கமும் கூட.!!
கவியின் திருமணத்துக்கு ஐந்து நாட்கள் இருந்தன.!
சசி தோட்டத்தில் இருந்து வீடு போனபோது அவன் வீடு பூட்டியிருந்தது.
கவியின் வீடு.. வெறுமனே தாள் போடப்பட்டிருந்தது.
கவியின் பாத்ரூமில் இருந்து.. தண்ணீர் சத்தம் கேட்டது.
பாத்ரூம் பக்கத்தில் போய் நின்று
”கவி..” எனக் குரல் கொடுத்தான்.
தண்ணீர் சத்தம் நிற்க..
” என்னடா மாமு..?” எனக் கேட்டாள் கவி.
”டூயிங் வாட்…றீ..?”
”பாத்.. திங்.. டா..”
”முடிஞ்சுதா ?”
” நோ..டா..! மாமு.. வொய்..டா..?”
”கேன் ஐ.. ஹெல்ப்.. யூ..?”
” வாட்.. ஹெல்ப்..?”
” மஸ்ட்.. ஐ கம்.. இன்..றீ..?”
”நோ.. தேங்க்ஸ்..டா..!!”
”ஹேய்… கவி…”
”நோ..டா.. மாமு..! கூல் ப்ளீஸ்..!!”
”எங்கம்மா எங்க போச்சு..?”
”எங்கம்மாகூட ஷாப்பிங் போயிருக்குடா.! சாவி இருக்கும் பாரு..!!”
”ஓகே..! டேக்.. கேர்..!!”
”தேங்க்ஸ் டா…” என சத்தம் போட்டு சிரித்தாள்.
”ஹேய்.. ஓவரா சிரிக்காதடீ.. ஜம்ப் பண்ணி உள்ள வந்துருவேன்..!!” என்றான்.
”ஓகே..ஓகே..! கூல் டா.. மாமு..!” என்றாள்.
சசி சாவியை எடுத்து வீட்டைத் திறந்து உள்ளே போனான்.!
டிவியையும் பேனையும் போட்டுவிட்டு உடை மாற்றி.. பாத்ரூம் போனான்.!
அவன் வீட்டு பாத்ரூம் கதவைத் திறக்க… கவி தன் வீட்டு பாத்ரூம் கதவு திறந்து வெளியே வந்தாள்.
தலைக்கு குளித்து.. தலைமுடிக்கு டவல் சுற்றியிருந்தாள்.
”ஹாய் டா..”
அவளுக்கு ஹாய் சொல்லாமல் அவளை முறைத்தான்.
”வொய்டா மாமு..?” ஈர உதட்டை நாக்கால் வருடிக் கொண்டு கேட்டாள்.
” என்னடீ.. ரொம்பத்தான் பண்ற..?”
”என்னடா பண்ணேன்..?”
”ம்.. ம்ம்..! பாக்கறேன்.. பாக்கறேன்.. எத்தனை நாளைக்குனு.. நானும் பாக்கறேன்..!!”
”ச்சீ.. என்னடா பேசற..? கொஞ்சம் புரியற மாதிரி சொல்லு..?”
எதுவும் சொல்லாமல்.. பாத்ரூமில் புகுந்து கதவைச் சாத்தினான்.
”டேய்.. மாமு..” எனக் கூப்பிட்டாள் கவி.
அவன் பதில் தரவில்லை.
அப்பறம் அவளிடமிருந்து பேச்சு இல்லை.
முகம் கழுவி வெளியே போனான் சசி.
கவியைக் காணவில்லை.
அவள் வீடு சாத்தியிருக்க.. மீண்டும் பாத்ரூமைப் பார்த்தான்.
அது திறந்திருந்தது.
கேட்டருகே பார்த்தான்.
அங்கும் கவி இல்லை.
அவன் வீட்டுக்குள் போக… பீரோ கண்ணாடி முன்னால் நின்றிருந்தாள்.
திரும்பி அவனைப் பார்த்தாள்.
”சாப்பாடு போடறதா..?”
”தேவையில்ல.. ”
”என்னாச்சுடா..?”
”ஒன்னும் ஆகல..”
சிரித்தவாறு அவன் பக்கத்தில் வந்து.. அவன் நெஞ்சில் அவளின் மெண்மையான.. மார்பகங்கள் அழுந்த.. அவனைக் கட்டிப்பிடித்து நின்றாள்.
”உள்ள விடலேன்னு.. என்னா ஒரு கோபம்..?ம்..ம்ம்..? உன்ன உள்ள விட்டா நா எப்படிடா குளிக்கறது..?”
அவள் முதுகைச் சுற்றிக் கை போட்டு.. அவளை வளைத்து அணைத்து. . அவளின் உருண்டை வடிவ மூக்கின் முனையில் அவன் மூக்கை உரசினான்.
”உன்ன நானே குளிப்பாட்டி விட்றுப்பேன்டீ..”
”ச்சீய்.. போடா..!!” என அவன் நெஞ்சில் குத்தினாள்.
”ஹேய்.. என்னடீ.. இது.. புது பழக்கம்..?”
”என்னடா.?”
”வெக்கம்லாம் படற..?”
”பழகிட்டிருக்கேன்டா.. ஆஃபடர் மேரேஜ்.. அதானே எல்லாம்..?” என மெதுவாக.. அவன் கழுத்தில் கை போட்டு.. பின்னால் கோர்த்தாள்.
” ம்.. ம்ம்..!! நீ பொழச்சுக்குவடீ..!!” ஈரம் பளபளக்கும் அவள் உதட்டில்.. அவன் உதட்டைப் பொருத்தினான்.
அவளின் உதடுகள் உறிஞ்சப்படும் முன்.. அவளே.. அவனை இருக்கினாள். !
அவளைத் தழுவிக்கொண்டு.. அவளுடைய தடித்த உதடுகளைக் கவ்வி.. இழுத்து உறிஞ்சினான் சசி.!
கவியின் இமைகள்.. மெதுவாக இறங்கி.. அவன் கண்களைக் காந்தம்போல் இழுத்த.. அவளின் கண்விழிகளை மூடித் திரையிட்டன.!
அவள் உதடுகளை சுவைத்துக் கொண்டே அவளை மெதுவாக நகர்த்திப் போய்.. சுவற்றில் சாய்த்தான்.
அவள் முகம் எங்கும் உதடுகளைத் தேய்த்து.. முத்தம் கொடுத்து.. அவள் கழுத்து வழியாக கீழ் நோக்கி நகர்த்தினான்.
அவள் கழுத்தில் முத்தமிட்டு.. அவளின் ஆடம்ஸை மெதுவாக கடித்து.. சப்பினான். கைகளை அவளின் மார்பகங்களில் விளையாட விட்டான்.!
”மாம்மு….” கிறக்கமாக முனகினாள் கவி
”ம்..ம்ம். .”
”யாராவது வந்தர போறாங்கடா..” அவன் தோளை இருக்கி பிடித்தாள்.
அவள் கழுத்தில் கோலமிட்டுக்கொண்டே.. அவளுடைய நைட்டி ஜிப்பைப் பிரித்தான் சசி.
”போதுன்டா.. மாமு..” என்றாள்.
”எனக்கு செம.. மூடா இருக்குடி.. டென் மினிட்ஸ் போதும்..”
”யேய்… என்னடா.. இப்ப போயி…”
”பேசாம.. இருடீ….” அவள் நைட்டிக்குள் கை விட்டு.. பிராவுடன் அழுத்தினான்.
”திடிர்னு வந்துருவாங்கடா…”
”வந்தா தெரியும் டீ…” அவள் பிராவில் இருந்த.. சிறிய முயல் குட்டிகளில் ஒன்றை பிதுக்கி எடுத்து.. முனையில் விறைத்து நின்ற.. அவளின் பருவ முலைக் காம்பை.. நாக்கால் தடவி விட்டு.. அதை வாய்க்குள் இழுத்து.. சுவைத்தான்.
”ங்ங்ங்ங்ஙாஙா..!!” எனச் சிணுங்கியவாறு.. அவன் முகத்தைத் தன் மார்பில் அழுத்தினாள் கவி.