மான்சியின் புடவை முழங்கால் வரை சுருண்டது, அதற்குமேல் காலால் புடவையை உயர்த்த முடியாமல் சத்யனின் கை உதவிக்கு போனது, கையால் புடவையை மேலும் ஏற்றி அவளின் உள்ளாடைக்கு மேலாக அவள் புட்டத்தில் கை வைத்த சத்யனுக்கு தனது ஆண்மையை அடக்கமுடியாமல்
அவளோடு சேர்த்து அழுத்தி அவள் பெண்மையில் உரசி தனது எழுச்சியை உணர்த்தினான்
அவர்களின் காதல் தனது கடைசி எல்லையில் தட்டுத்தடுமாறி நின்றுகொண்டு போராடியது, இன்னும் ஒருபடி முன்னேறினால் காமத்தின் எல்லையைத் தொட்டுவிடுவார்கள்,
ஆனால் அவனுடைய ஆண்மையின் வீரியம் மான்சியை நடப்பதையும் இனி நடக்கப் போவதையும் வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டியது, அவளின கற்பின் கவசமான பெண்மையின் எச்சரிக்கை மணி இதயத்தில் ஒலிக்க அவள் உடல் விரைத்து நிமிர்ந்தது, அடுத்த நிமிடம் ஒரு நடன மங்கையின் லாவகத்துடன் அவன்மீது இருந்து தாவி இறங்கி தரையில் நின்றாள்,
ஆசையாய் தின்ற உணவு பாதியில் பறிக்கப்பட்ட குழந்தையைப் போல் பரிதாபமாக அவளை பார்த்து விழித்த சத்யன், அவள் கலங்கிய கண்களுடன் அவசரமாய் புடவையை சரிசெய்தாள்
சத்யனுக்கு நடந்தவைகள் உரைக்க கட்டிலில் இருந்து இறங்கினான்,, அமைதியாக மான்சியின் அருகில் போய் நின்று “ ஸாரி மான்சி,, கொஞ்சம் உணர்ச்சிவசப்பட்டுட்டேன் மன்னிச்சுடு” என்றான் மெல்லிய குரலில்
மான்சி அமைதியாக கலங்கிய கண்களுடன் கலைந்த கூந்தலை சரிசெய்தாள், நடந்ததை நினைத்து கூசுகிறாள் என்று எண்ணிய சத்யன் அவளிடம் மன்னிப்பை யாசிப்பது போல் அவள் தோளில் கைவைத்தான் “ மான்சி என்னைப்பற்றி தவறா நினைக்காதே, ப்ளீஸ் கொஞ்சம் எல்லை மீறிட்டேன், இனிமேல் அப்படியெல்லாம் நடக்காது மான்சி, ப்ளீஸ் ஏதாவது பேசு மான்சி, உன் அமைதி எனக்கு சங்கடமா இருக்கு” என்று கூறி மன்னிப்பை வேண்டி அவளை கலங்கிய கண்களுடன் பார்த்தான்
அவனை அப்படி பார்க்கவே மான்சிக்கு பொறுக்கவில்லை, சட்டென்று அவன் வாயை பொத்தி “ தயவுசெய்து மன்னிப்பு அதுஇதுன்னு சொல்லி நடந்ததை கொச்சைப்படுத்தாதீங்க,, நீங்க ஒன்னும் என் சம்மதம் இல்லாம என்னை தொடலையே, நானும்தானே” என்றவள் முடிக்காமல் தலையை குனிந்துகொண்டாள்
அது போதும் சத்யனுக்கு, அவளுக்கு கோபமில்லை, பெண்களின் இயல்பான பாதுகாப்பு உணர்வுதான் அவளை கண்கலங்க வைத்தது என்ற நிம்மதியுடன், ஊப்ஸ் என்று பெரிய மூச்சை வெளியிட்டு, அவளை இழுத்து தன்னுடன் அணைத்துக்கொண்டு ” ரொம்ப பயந்துட்டேன் மான்சி, எங்கே என்னை வெறுத்துடுவியோன்னு” என்று அவளை மேலும் இறுக்கினான்
” ச்சே என்ன இது இப்படி பேசிட்டீங்க, உங்களைப்போய் நான் வெறுப்பேனா, அது எந்த சந்தர்பத்திலும் நடக்காது,, என்னைப்பொறுத்தவரை நீங்க உயிர், உயிரைப் போய் யாராவது வெறுப்பாங்களா?” என்று அவன் நெஞ்சில் படுத்து கதை பேசியவள் நிமிர்ந்து அவன் முகத்தை பார்த்து ” வாங்க சாப்பிட போகலாம், நான் சாப்பிட்டு முழுசா ஒரு நாள் ஆச்சு” என்று அவள் சொன்ன மறுவினாடி ..
” அய்யோ ஸாரிடா கண்மணி வா வா போய் சாப்பிடலாம்” என்று கூறிவிட்டு அவளை இழுத்துக்கொண்டு உற்ச்சாகமாக வெளியே ஓடினான்
டைனிங் ஹாலில் சிரிப்பும் கொஞ்சலுமாக இருவரும் சாப்பிட்டு எழுந்தனர்,
சிறிதுநேரம் ஹாலில் அமர்ந்து அவளின் மாமா குடும்பத்தை பற்றிய மொத்த தகவலையும் அவளிடமிருந்து வாங்கிய சத்யன் ” அப்படின்னா மொதல்ல அன்பா தான் இருந்திருக்காங்க, உங்க அம்மாவுக்கு பங்கிட்டுக் கொடுத்த சொத்துதான் இப்போ விரோதத்தை வளர்த்திருக்கு” என்று மான்சியிடம் கேட்டான் ,,
அவள் ஆமாம் என்று தலையசைக்க,, சிறிதுநேரம் அமைதியாக எதையோ சிந்தித்தவன் பிறகு அவளை நிமிர்ந்து பார்த்து ” சரி எல்லாத்தையும் நான் பார்த்துக்கிறேன் நீ போய் தூங்கு நேரமாச்சு நாளைக்கு ஊருக்கு போகனும் ” என்று கூறிவிட்டு எழுந்து மாடியேறினான்
நான்கைந்து படிகள் ஏறிய சத்யன் மாடிப்படியில் நின்று அவளை திரும்பி பார்த்தான், அவன் பார்வை அவளிடம் எதையோ வேண்டியது,
மான்சி சில வினாடிகள்தான் அவன் முகத்தை பார்த்தாள், உடனே எழுந்து மாடி படியில் ஏறி அவனை நெருங்கி அவன் முகத்தை தன்னருகே இழுத்து அவன் உதட்டில் அழுத்தமாக ஒரு முத்தத்தை பதித்தாள், அந்த அழுத்தம் சிறிதுநேரம் நீட்டிக்க பிறகு அவனை விலக்கி விட்டு ” சீக்கிரமாகவே கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்க, நீங்க இப்படி தவிக்கிறது என் மனசுக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு” என்று மெல்லிய குரலில் கூறிவிட்டு விடுவிடுவென படிகளில் இறங்கி பாட்டியின் அறையை நோக்கி ஓடினாள்
அவள் போய் வெகுநேரம் வரை சத்யன் அவள் போன திக்கையே பார்த்துக்கொண்டு அப்படியே நின்றான், அவன் உதட்டில் மான்சியின் இதழ்களின் ஈரம் இன்னும் காயவில்லை, அவள் போகும்போது ரகசியமாய் கூறிய வார்த்தைகள் அவன் மறுபடியும் காதில் ஒலித்தது, ‘என் தவிப்புகளை புரிந்துகொண்ட காதலி,, ‘என் தவிப்புக்கு மருந்து இருவரின் இணைப்பு என்று புரிந்துகொண்ட காதலி,, அதற்கான வழி திருமணம் தான் என்று சொல்லிவிட்டு அதையும் விரைந்து முடிக்க கட்டளையிடும் காதலி,, சத்யனுக்கு ஓடிப்போய் அவளை தூக்கிக்கொண்டு தனது அறைக்குள் போய் கதவை சாத்திக்கொண்டு எல்லாவற்றையும் இன்றே ரசித்து ருசிக்க வேண்டும் போல் ஒரு வேகம் வந்தது, அடக்கிக்கொண்டு மாடியேறினான்
அறைக்குள் வந்த மான்சிக்கு சிறிதுநேரம் படபடப்பாக இருந்தது, கதவை மூடிவிட்டு அதிலேயே சாய்ந்து நின்று கொண்டாள்,, அவன் உதட்டை அழுத்திய தன் இதழ்களை நாவால் தடவிக்கொண்டாள்,, கிடைத்த ஐந்து நிமிஷத்தில் மாடியறைல் அவன் செய்த லீலைகளை எண்ணி அவளுக்கு வெட்கம் வந்தது, அயன் விரல் மற்றும் உடல் பட்ட இடமெல்லாம் மயிர்க்கூச்செரிந்தது,, அவள் மார்பு விம்மி தனிந்தது
“ என்னம்மா சாப்பிட்டாச்சா” என்ற பாட்டியின் குரல் கேட்டு மான்சி திடுக்கிட்டு பார்த்தாள்
பாட்டி பாரதத்தை கையில் வைத்துக்கொண்டு இன்னும் விழித்திருந்தார்,, தனது உணர்ச்சிப் போராட்டங்களை அவரும் கவனித்திருப்பாரோ என்று உள்ளத்தில் ஒரு சங்கடம் உண்டாக “ என்னாச்சு பாட்டி இன்னும் தூங்கலையா” என்றாள் மான்சி
“ இன்னும் இல்லம்மா உனக்காக தான் காத்திருக்கேன்,, கதவை மூடிட்டு இங்கே வா” என்றார்
மான்சி அவர் சொன்னதை செய்துவிட்டு அவரருகே வந்து அமர்ந்து “ சொல்லுங்க பாட்டி, ஏன் இன்னும் தூங்கலை” என்று கேட்டாள்
“ ம் ஆதி பாரதத்தில் பெண்கள் அந்தப்புரத்தை அலங்கரிக்கும் போகப் பொருளாகவும் இருந்திருக்கிறார்கள்,, அதே சமயம் அரசகுல மரபில் வந்த பெண்களுக்கு ஐந்து கணவர் என்பதையும் மக்கள் ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறார்கள்,, மகாபாரதத்தின் வித்தான பஞ்ச பாண்டவர்கள் ஒருவர்கூட பாண்டுவுக்கு பிறக்கவில்லை,
பாரதத்தில் நிறைய உறவுகள் முறையற்றே நடந்துள்ளது,, அந்த காலத்தில் தெய்வாம்சம் என்று இதெல்லாம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு இருக்கு,, ஆனா இந்த காலத்துல பெண் ஒரு சிறு தவறு செய்தாலும் அது அவளது தலைமுறையையே பாதிக்கிறதே அதைப்பற்றி யோசித்தேன்னம்மா” என்றார்