இப்போ நித்யா ராஜ் கதை என்ன ஆகுதுன்னு பார்ப்போம்.
அன்னைக்கு ஆபீஸ் ல நித்யா வுக்கு வேலை கொஞ்சம் டைட் . வேலை முடிக்கும் போது மணி 7 ஆகிடுச்சு. ஆபீஸ் விட்டு வெளியே வரும் போது தான் காலையில் ராஜ் அங்கிள் சொன்னது ஞாபகம் வந்தது. ஈவினிங் கிளம்பும் போது அவர் கால் பண்ண சொன்னது.
அவருக்கு கால் பண்ணலாமா இல்லை வேணாமான்னு யோசிச்சுகிட்டே ரோடு ல நடந்துகிட்டு இருந்தால். கொஞ்சம் தள்ளி தான் பஸ் ஸ்டாப். பஸ் ஸ்டாப்பில் நின்று கொண்டே அவரது நம்பர் போன் ல் பார்த்து கொண்டே இருந்தால். இனிமேல் அவருடன் பழகுவது தப்பு என்று ஒரு மனது சொன்னது, இன்னொரு மனது இதுல என்ன இருக்குன்னு தேற்றியது .
கூட்டமா வழிஞ்சு கிட்டு ஒரு பஸ் வந்தது. எப்படியோ அடிச்சு புடிச்சு பஸ் கூட்டத்துல நெருக்கி ஏறிட்டாள். கண்டக்டர் பஸ் டிக்கெட் வாங்கி கிட்டு அவளை உள்ளே நகந்து போகும் படி சொன்னார். அவளும் ஒவ்வொரு அடியாக இடித்து கொண்டு முன்னேறி பஸ் நடுவுக்கு சென்று ஒரு கம்பியை புடித்து நின்று கொண்டால்.
அவள் அன்னைக்கு டார்க் க்ரீன் டாப்ஸ் சேண்டல் கலர் லெக்கிங்ஸ் உள்ளே பிங்க் கலர் பேன்ட்டி அணிந்து இருந்தால். மேலே இருக்கும் கம்பியை எக்கி பிடித்து இருந்ததால், அவளுடைய டாப்ஸ் சிறிது மேலே ஏறி இருந்தது. டாப்ஸ் க்கும் லெக்கிங்ஸ் க்கும் இடையில் உள்ள அவளது எலுமிச்சை நிற இடுப்பு லேசாக எட்டி பார்த்தது. இன்னும் கூட்டம் நெருக்க அவளும் எக்கி இருந்ததில் இடுப்பு நன்றாக தெரிந்தது. அவளுக்கு வேலை செஞ்ச டைர்ட் ல எதுவும் கண்டுக்காம இருந்தால். ராஜ் அங்கிள் கூப்பிட்டு இருந்து இருக்கலாம். இப்படி கஷ்ட பட வேண்டாம்னு யோசிக்கும் போது, ஒரு கை லேசாக அவளின் குண்டி பகுதியை உரசுவது போல பீல் பண்ணினாள்.
சுற்றி சுற்றி பார்த்தால். யாரையும் சந்தேக படும் படி தெரிய வில்லை. அவளுக்கு பின்னால் ஒரு 45 வயது மதிக்க தக்க லேடி, அதுக்கு அப்புறம் சில ஆண்கள் இருந்தார்கள். யாராக இருக்கும் னு யோசிச்சிகிட்டு திரும்பினாள். மீண்டும் அந்த கை அவளின் குண்டியை உரசியது. இந்த சமயம் அவளுக்கு நன்றாக புரிந்தது யாரோ வேண்டும் என்றே தான் தன் குண்டியை உரசுகிறார்கள் என்று. சிறிது நகர்ந்து நின்றாள்.
அதே கை அவளது இடுப்பை லேசாக உரசிவிட்டு எடுத்து கொண்டது. அவளுக்குள் மின்சாரம் பாய்ந்தது போல கோபம் வந்தது.
“டேய் யாருடா பொருக்கி ன்னு கத்தினாள்”
உடன் இருந்த ஒரு அம்மா “என்ன பா ஆச்சு ”
“யாரோ உரசிட்டு போயிட்டாங்க ஆண்ட்டி”
“டெய்லி இதே தொல்லை தான் ம. இந்த பப்ளிக் பஸ் ல இடிக்குறதுக்கும், உரசுறதுக்குமே வர்ராங்க. என்ன பண்ண. நம்ம தலை எழுத்து.”
வேறு யாரும் அது பத்தி கண்டுக்கலை. இந்த முறை அவள் கை மேல் கம்பி புடித்து இருந்ததால், அவளின் மொலையின் சைடு பக்கம் எழும்பி தெரிந்தது. அதே ஆள் அவள் மொலையின் சைடு பக்கத்தை உரசி விட்டான். அவள் திரும்பி பார்த்த அடுத்த நொடி அவன் வண்டி கீழே இறங்கி போவது புரிந்தது. அவனாக தான் இருக்க வேண்டும்.
இதுக்கு மேல் இந்த பஸ் ல பிரயாணம் பண்ண முடியாது ன்னு அவளுக்கு தோன்றியது. சரி என்று அடுத்த ஸ்டாப் ல இறங்கினால். இன்னும் எப்படியும் 10 km இருக்கும் வீட்டுக்கு போக. மணி 8 ஆகி இருந்தது. ஆட்டோ இல்லை கால் டாக்ஸி போகலாமுன்னு யோசிக்கும் போது, அவள் முன்னாடி ராஜ் பைக் ல வந்து நின்றார். ஹெல்மெட் கழட்டிட்டு “என்ன நித்யா இங்கே நிக்குறீங்க”
அவளுக்கு ஷாக். என்ன பேசன்னு திணறிட்டு இருந்தால்.
ராஜ் திரும்ப அவளிடம் “சாரி உங்கள கால் பண்ண சொல்லி இருந்தேன், நானும் மறந்துட்டேன்.”
“இருக்கட்டும் அங்கிள். இப்போ தான் பஸ் ல ஏறினேன். ஆனா அந்த பஸ் வேற ரூட் போல. அது தான் இறங்கி வேற பஸ் புடிக்க போறேன் ”
ராஜ் க்கு அவளை கூட்டிட்டு போக விருப்பம். அனால் கேக்க தயக்க பட்டு கொண்டே.
“சரி ம்மா நானும் கொஞ்சம் வெளியே வேலை இருக்கு கிளம்புறேன்” பொய் சொல்லி விட்டு வண்டியை ஸ்டார்ட் பண்ணினார்.
அவள் மனசுக்குள் “அங்கிள் என்ன கூட்டிட்டு பொங்களேன்னு” ஏங்கியது.
ராஜ் திரும்ப அவளிடம் “ஏதோ சொன்ன மாதிரி இருந்தது”
“ஒன்னும் இல்லை அங்கிள்” ன்னு அவள் உதடு தான் சொன்னது. அனால் உல் மனசு “இந்த ஆம்பளைங்களே இப்படி தான். உள்ளே ஒன்ன வச்சுக்கிட்டு வெளியே பேச தெரியாதவங்க”
பின்னாடி ஒரு பஸ் வந்து நின்றது. ராஜ் அந்த பஸ் நம்பர் பாத்துட்டு
“நித்யா இது நம்ம ஏரியா க்கு போகும். சீக்கிரம் ஏறுங்க. சீட் காலியாக இருக்கு”
அவர் சொன்னதும், நித்யா உடனே பஸ் ஏறி சீட் உக்காந்துகிட்டு ராஜ் இடம் லேசாக ஸ்மைல் செஞ்சு டாடா காட்டினாள். நித்யா மனதில் “ஏன் என்னோட மனசு இப்படி அவரை பார்த்தா துடிக்குது. தப்பு செஞ்சுட்டேன். இதை திருத்தக்க என்னால முடியாதா. கடவுளே இது எங்கே கொண்டு போயி முடிய போகுதோன்னு” தனக்கு தானே பேசி கொண்டால்.
இங்கே ராஜ் “பாவம் நித்யா. புருஷன் வெளிநாடு. அதுவும் பிள்ளை பெத்துக்க முடியாத ப்ரோப்லேம் வேற. ஏன் என்னோட மனசு இவளை பார்த்தால் இப்படி ஆகுது. அவள் தான் சின்ன பொண்ணு ஏதோ தப்பு செஞ்சுட்டா. நான் பெரிய மனுஷன் தானே. இதை மறந்துட்டு அவள் வாழ்க்கையில் இனிமே தலையிட கூடாது. கடவுளே என்னை மன்னிச்சுடு.” என்று தனக்கு தானே பேசி கொண்டார்.
இங்கே சுபாவின் நிலைமையை பற்றி பார்ப்போம்.
சுபாவுக்கு என்ன செய்யன்னு தெரியலை. ஸ்க்ரீன் பின்னாடி நின்று கொண்டு தன்னுடைய பேன்ட்டி, ப்ரா, ட்ராக் பேண்ட், ட்ஷிர்ட் மாட்டி கொண்டாள் . ஒரு நிமிஷம் இந்த உலகத்துல இப்படி ஒரு நிலைமை யாருக்கும் வர கூடாதுன்னு லேசாக கண்ணீர் வடித்தாள். மெல்ல திரையை விட்டு எட்டி பார்த்தாள் . வெளியே செல்வம் மட்டும் நின்று கொண்டு இருந்தான்.
செல்வம் “மேடம் என்ன மன்னிச்சுடுங்க. உங்க அழகு என்ன ரொம்ப ஈர்த்துடுச்சு. என்னாலே கண்ட்ரோல் பண்ண முடியாம தான் உங்கள மயக்கி அனுபவிச்சுட்டேன்”
“ஹ்ம்ம்” வேற என்ன சொல்லன்னு சுபா தன்னுடைய ஜிம் பேக் ல எடுத்து வச்சுட்டு புறப்பட தயார் ஆனால்.
“ப்ளீஸ் மேடம். ரொம்ப சாரி”
“ஹ்ம்ம் சரி”
“மேடம் உங்கள இப்படி பாக்க ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு. வேணும்னா என்ன ரெண்டு அடி அடிச்சுடுங்க. உங்க கோவம் தீரலைனா இங்கே பக்கத்துல தான் போலீஸ் ஸ்டேஷன் இருக்கு. என்ன பத்தி காம்ப்ளயின் பண்ணிடுங்க”
“செல்வம் விடுங்க. நான் வீட்டுக்கு போறேன்”
“மேடம் நான் இனிமே இந்த ஜிம் பக்கம் வர மாட்டேன். உங்க கண்ணுல கூட தென் பட மாட்டேன். நான் எங்கயாவது போயிடுறேன்.”
“செய்யறதை எல்லாம் செஞ்சுட்டு இப்போ இப்படி பேசினா ” சொல்லும் முன்னே சுபா கண்ணீர் வடிக்க ஆரம்பிச்சாள். இதை பார்த்த செல்வத்துக்கு பளார் என்று அறைந்தது போல இருந்தது. அப்படியே சுபா ஒரு பில்லர் ல சாஞ்சுட்டே விசும்பி அழுதாள். கொஞ்சம் நேரத்துக்கு அப்புறம்.
“நான் கிளம்புறேன் செல்வம்.”
“மேடம் ப்ளீஸ்” அவன் கூப்பிடுவது கேக்காதது மாதிரி சுபா வேகமாக நடந்தால்.
அப்போ ராஜ் அந்த வழியாக பைக் ல வந்து கொண்டு இருந்தார். சுபா வை பாத்ததும் அவள் முன்னாடி போய் வண்டியை நிறுத்தினார்.
“சுபா என்ன இந்த பக்கம்.”
ஒரு நிமிஷம் தடுமாறின சுபா. என்ன சொல்லன்னு சில வினாடி முழிச்சாள் .
“என்னங்க இங்கே தான் நானும் நித்யாவும் போற ஜிம் இருக்கு ன்னு கையை காட்டினாள்.”
“ஓஹ் இங்கே தான. சரி முடிஞ்சுடுச்சுல்ல, வண்டில ஏறு . வீட்டுக்கு போகலாம்”
அவளும் அவன் பின்னாடி ஏற வண்டியை விரட்டி அடுத்த தெருவில் இருக்கும் தங்களோட வீட்டுக்கு சென்று அடைந்தார்கள்.
இப்போவே மணி 9 ஆகி இருந்தது. வீட்ல ஹரி மட்டும் படிச்சுக்கிட்டு இருந்தான். வந்ததும் ஹரி ஓடி வந்து