அப்ப எங்க அம்மாவுக்கும் சின்ன வயசு வேற 30 வயசுதான். நாங்கள் எல்லாம் கொஞ்சம் சின்ன பிள்ளைகள் தான் இருந்தோம்னு நினைக்கிறேன்.எங்க அம்மா அவருடன் நல்லா பழகுவாங்க. அவரு மனசு கஷ்டப்படுவதை பாத்துட்டு அவருக்கு தேவையானதெல்லாம் செஞ்சாங்க.
ஊரெல்லாம் கூட தப்பா பேசினாங்க வெங்கடாச்சலம் எங்க அம்மாவை வைத்திருக்கிறதா பேசிக்கிட்டாங்க. அது எங்க அம்மா காதுக்கு வந்துச்சு எங்க அப்பாவும் அதை பத்தி பெருசா கேட்கவுமில்லை எங்கம்மா அவருக்கு எல்லாமே செஞ்சாங்க அவர் குளிக்கிறது, சாப்பிடுவது, படுக்கிறது எல்லாமே எங்க அம்மா. பார்த்து பார்த்து செஞ்சாங்க.
வெங்கடாசலம் சொந்தக்காரங்க கூட மிரட்டினாங்க.இதையெல்லாம் என் அம்மா பார்த்து பயப்படவே இல்லை. அவருக்கு என்னோட அம்மாவை ரொம்ப பிடிச்சுப் போய் அந்த வீட்டை எங்க அம்மா பெயரிலேயே எழுதி வச்சுட்டாரு அவங்க சொந்த காரங்களா கூட ஒன்னும் பண்ண முடியல அவ்வளவு புத்திசாலி எங்க அம்மா என்று பெருமையாக சொன்னாள் கவிதா.
நான் மனதிற்குள் எனது அத்தை வெங்கடாசலபதிக்கு கால் விரித்து தான் அந்த வீட்டை எழுதி வாங்கி இருக்கிறாள் என்று தெரிந்து கொண்டேன் நான் கவிதாவிடம் வெங்கடாசலம் இப்போ எங்க இருக்காரு என்று கேட்டேன் அவரும் அதே ஊருல தான் இருக்காரு என்றாள். அந்த வீட்டை வாங்குவதற்கு எனது மாமனாரும் உடந்தையாக இருந்திருகிறார் என்று தெரிந்து கொண்டேன்.
நான் கவிதாவிடம் நேரடியாகவே கேட்டேன் அப்ப அத்தைக்கும் வெங்கடாசலபதிக்கும் ஏதாவது உறவு இருந்துச்சா என்று கேட்டேன். கவிதாவும் கொஞ்சம்கூட யோசிக்காமல் ஆமா இருந்துச்சு இதுல வெட்கப் படுவதற்கு என்ன இருக்கு என்று என்னிடம் கேட்டாள். பிடிச்சவங்களுக்கு தான் சொத்தை எழுதி வைப்பார்கள் என்று என்னிடம் சொன்னாள் கவி. நானும் ஆமாம் என்று தலையாட்டினேன்.
இன்றும் எனது அத்தை மெருகு குலையாமல் நாட்டுக்கட்டையாக இருப்பதால்தான் அவளும் அடுத்தவர்களின் வீக்னஸ் தெரிந்து வீட்டையே எழுதி வாங்கி இருக்கிறாள் என்று நினைத்தேன் உன் அப்பா எதுவும் கேட்கவில்லையா என்று கேட்டதற்கு . எனது அம்மா ஏதேதோ சொல்லி சமாளித்து விட்டால் என்று சொன்னாள் கவிதா.
இதற்கிடையில் ராஜா சாரும் வீட்டுக்கு வந்து இரண்டு வாரங்கள் ஆகிவிட்டது. பெரியதாக சொல்லிக் கொள்ளும்படி ஒன்றும் நடக்கவில்லை நானும் கவிதாவும் இரண்டு முறை செய்தோம். கவிதாவை ஓக்கும்பொழுது ராஜா சார் கஞ்சியை நக்கியது எனக்கு மூடு அதிகமாகியது. ஐடியில் இருக்கும்பொழுது எனது அத்தையிடம் அதிகமாக பேச ஆரம்பித்திருந்தேன். அவளும் அடிக்கடி எனக்கு கால் செய்து பேசிக்கொண்டிருந்தாள். அப்படி ஒருநாள் பேசும்பொழுது இன்று ராஜா சார் என்னை பார்க்க வீட்டுக்கு வருவதாக சொல்லி இருக்கிறார் என்று என் அத்தையிடம் சொன்னேன்.
இதைச் சொன்னவுடன் என் அத்தை சிரித்துக்கொண்டே உங்கள் பார்க்க வராரா இல்ல என் மகளை பார்க்க வராரா என்று கேட்டாள். நானும் சிரித்துக்கொண்டே முக்கியமா உங்க மகள பார்க்க வர்றாரு என்றேன். எனது அத்தை சீரியஸாக பார்த்து மாப்பிள்ளை வேறு யாருக்காவது தெரிஞ்சா அசிங்கம் ஆகப்போகிறது என்று சொன்னாள், அதற்கு நான் நம்ம ஊரு என்று இருந்தால் எல்லோருக்கும் நாம் யாரென்று தெரியும் இந்த மாதிரி விஷயங்கள் தெரிந்தால் அசிங்கமாக பேசுவார்கள் இது தெரியாத ஊரு தானே அத்தை அதனால யாரும் கண்டுக்க மாட்டாங்க என்றேன்.
அதற்கு என் அத்தை நீங்க சொல்றது சரிதான் தெரியாத இடத்தில் எது நடந்தாலும் யாரும் கண்டுக்க மாட்டாங்க என்றாள். மேலும் எண்ணத்தை பேசிக்கொண்டே ராஜான்றவர்க்கு அப்படி என்ன என் மகள பிடித்து இருக்கு என்று கேட்டாள். அதற்கு நான் எப்ப வீட்டுக்கு வந்தாலும் கவி கிட்ட பால் குடிக்காம போக மாட்டாரு என்றேன். என் அத்தை ஓ அப்படியா அதுதான் ரகசியமா என்றாள்.
நானும் எனது மாமியாரும் நாளுக்கு நாள் பேசுவது அதிகமாகிக் கொண்டே போனது. நான் ஐடியில் ஃப்ரீயாக இருக்கும் பொழுது எனது அத்தையை கூப்பிட்டு ஏதாவது பேசிக் கொண்டிருப்பேன் அதுபோல் எனது மாமியாரும் அவள் ஃப்ரீயாக இருக்கும் நேரங்களில் என்னை போனில் அழைத்து பேச ஆரம்பித்தோம். நாங்கள் அனைத்து கட்டுப்பாடுகளையும் மறந்து ஃப்ரீயாக பேச ஆரம்பித்தோம்.
நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும் பொழுது நிலத்தைப் பற்றிய பேச்சு வந்தது நான் எனது அத்தையிடம் ஒன்றும் தெரியாததுபோல் அத்தை நிலம் சொந்தமாக வாங்கி போட்டுட்டு பக்கத்துல ஆள் இல்லனா வேற யாராவது எடுத்துட்டு போயிடுவாங்க இல்லாட்டி அனுபவித்துவிட்டு போயிறாங்க என்று சொன்னேன். அதான் பயமா இருக்கு அதனால ஊர்ல இப்ப வாங்கணுமா என்று அத்தையிடம் கேட்டேன்.
அதற்கு எனது மாமியார் என்ன மாப்ள உங்க பொண்டாட்டிய தூக்கிட்டு போயிட போறது மாதிரி பேசிகிட்டு இருக்கீங்க.. இப்படி பயப்படுறீங்க இடம் வாங்குவதற்கு என்று கிண்டலாக கேட்டாள். அதற்கு நான் என் அத்தையிடம் ஆமா அத்த இடமும் பொண்டாட்டியும் ஒன்னு தானே.. இரண்டையும் உரிமையாளர் தானே அனுபவிக்க வேண்டும் என்று சொன்னேன். அதற்கு என் அத்தை அப்படின்னா வீடு கட்டி வாடகைக்கு விடுகிறார்களே மாப்பிள்ளை அப்ப அதுக்கு என்ன அர்த்தம்… வாடகைக்கு குடி வர்றவங்க தானே அந்த வீட்டை அனுபவிப்பார்கள் என்று என்னிடம் கேட்டாள்.
நானும் ஆம் ஆட்ட நாம தெரிந்துதானே வாடகைக்கு விடுறோம் அதனால அனுபவிக்கிறாங்க. ஆனால் இடத்துக்கு பக்கத்துல நாம இல்லேன்னா வேற யாராவது ஆக்கிரமிப்பு பண்ணிட்டு நல்லா அனுபவிச்சிட்டு போயிடுறாங்க என்றேன். அதற்கு என்னுடைய அத்தை இடைமறித்து அப்ப நமக்கு தெரிஞ்சே அனுபவிக்க விடலாம்னு சொல்லுறீங்க அப்படித்தானே என்றால். என்னுடைய அத்தை எந்த விஷயத்திற்கு வருகிறாள் என்று எனக்கு புரிந்தது. நான் கவிய ராஜா சாருடன் பழகவிடுவது தெரிந்துதான் என்னிடம் கேட்கிறாள் என்று புரிந்து சிரித்தேன். அப்படி இல்ல அத்த பொண்டாட்டிய யாரும் திருடிட்டு போக முடியாது திரும்பி வந்து விடுவா.ஆனால் நிலம் வந்து ஒருத்தரு குடியேறி விட்டால் அதை திரும்ப நாம எடுக்கறது ரொம்ப கஷ்டம்ல்ல என்றேன்.
அதற்கு என்னுடைய அத்தை அதற்கு தான் மாப்பிள்ளை பொண்டாட்டியும், நிலத்தையும் அடிக்கடி நாம போயி பார்த்துகிட்டு கொஞ்சம் மெயின்டன் பண்ணிக்கிட்டா நம்மட்டியே இருக்கும் சுத்தமா அதை மெயின்டன் பண்ணலைனதான் வேற ஒருத்தர் வந்து உள்ளே உட்கார்ந்து குடும்பம் நடத்த ஆரம்பிச்சுருவாங்க என்றாள் அர்த்த புஷ்டியுடன். திரும்பவும் என்னிடம் நீங்க ஒன்னும் கவலைப்படாதீங்க மாப்பிள்ளை நான் என் பொண்ண அப்படி வளர்க்கல உங்களுக்கு நிலமும் என் பொண்ணு ஒன்னு தான் இரண்டையும் யாரும் எடுத்துட்டு போயிடு முடியாது நீங்களே அனுபவிக்கலாம். என்ன நமக்குத் தெரிஞ்சு வாடகைக்கு விடுற மாதிரி அப்பப்ப யாராவது வந்து இருந்துட்டு போவாங்க.. போனா போகட்டும் அதனால ஒன்னும் பெருசா நமக்கு நஷ்டம் இல்லை..
லாபம் தான் என்றாள். எனது அத்தை இந்த விஷயங்களில் கை தேர்ந்த கைகாரி என்று எனக்கு சந்தேகமே இல்லாமல் போனது அதனால்தான் எங்கள் ஊர்க்காரரிடம் வீட்டை எழுதி வாங்கியிருக்கிறார் ஒத்த பைசா செலவில்லாமல் சந்தோசத்தையும் அநுபவித்து கொண்டு என்று நினைத்தேன். புருசனும் பொண்டாட்டியும் ஒரே எண்ணங்களுடன் ஒரே பாதையில் பயணித்தால் நமக்கு சொத்துக்களும் சந்தோஷங்களும் மிக விரைவாக சேரும் என்று புரிந்தது. நானும் அந்த இடத்தை வாங்க என் மாமியாரிடம் என் சம்மதத்தை சொன்னேன்.
எனது மாமியார் உங்களுக்கு கற்பூர புத்தி மாப்பிள எதையும் கப்புனு புடிச்சுக்கிடுரிங்க அதனாலதான் என் மக ரொம்ப சந்தோசமா அனுபவிச்சிட்டு இருக்கிறா என்று சொன்னாள். கவியோட சந்தோசமும் சோகமும் தான் எனக்கு ரொம்ப முக்கியம் என்றேன் என் மாமியாரிடம். இதைக்கேட்டு என் மாமியார் பூரித்துப் போனாள்.